Pročitaj mi članak„…Gospod neće dozvoliti razrušenje zemlje Ruske i zato što će se u njoj jedino sačuvati Pravoslavlje i blagočašće hrišćansko…Rusija će uvijek biti slavna i neprijateljima strašna i nepobjediva, imajući vjeru i pobožnost i vrata pakla neće je nadvladati. Gospod će pomilovati Rusiju i povesti je putem stradanja ka velikoj slavi…“ (Sveti Serafim Sarovski)
„Ruska ideja – to je ocrkovljenje. Zato što se bez preporoda
duše Otadžbina neće preporoditi…slavu Rusiji (je donijela)
pravoslavna duša koja je, sabravši razdrobljene zemlje, sazdala
veličanstveno društveno bogatstvo…“
(Jeromonah Roman (Matjušin), 1954, ruski pjesnik,
kompozitor i pjevač duhovnih pjesama; živi u pustinjskoj
isposnici Vetrovo koju okružuje močvara, u pskovskoj oblasti)
„Država, u njenoj duhovnoj suštini (je)…rodina (otadžbina),
uobličena i ujedinjena javnim pravom, ili…mnoštvo ljudi
povezanih zajedništvom u duhovnoj dubini, koji su se jedinstveno
sabrali na osnovu duhovne kulture i pravne svijesti“.
(Ivan Aleksandrovič Iljin, 1883-1954,
ruski politički i religijski filozof)
„Rusizam je obećanje budućnosti našoj kulturi dok
večernje sjenke postaju sve duže nad zapadnim svijetom.“
(Osvald Špengler, 1880-1936, njemački istoričar
i filozof istorije)
„Gospod nas je kažnjavao i kažnjava Zapadom!“
(Sveti Teofan (Feofan) Zatvornik Višinski,
rođen kao Georgij Vasiljevič Govorov, 1815-1894,
ruski svetitelj, episkop, teolog i književnik)
„Nas Evropa ne priznaje za svoje, zato što joj ne možemo poslužiti
kao prosti materijal, iz koga bi mogla izvlačiti koristi…“
(Nikolaj Jakovljevič Danilevski, 1822-1885, ruski etnolog,
istoričar, filozof, ekonomista i ideolog panslavizma
(slovenofilstva))
„…To je nova vavilonska kula. To je Evropa…“
(Sveti Nikolaj (Velimirović), 1880-1956)
Komentar: U Bibliji – Treća knjiga Mojsijeva – Postanje, 11:4, kaže
se: „…hajde da sazidamo grad i kulu, kojoj će vrh biti do neba (kao
simbol zemaljske moći i slave)…“ Zato, žitelje Vavilona „…Gospod
rasu odande po svoj zemlji, te ne sazidaše grada.“ (Postanje, 11:8)
Naši srpsko – ruski Bogonosni Svetitelji, zlatnooreolski
Bogosvjetilnici, umne svjetlosti nadzemaljske ljepote i sjaja i vidjela
života, u arhangelskoj odeždi, raduju se jer se ruske duše Bogopune,
Hristouznose i Ohristovljuju. Oni su nebeski štit Rusije, odnosno
neprobojni satreperavajući energetski „zid“ za njene neprijatelje. To je
i Bogoodazivajuća, blagodatna energija, kao dar Božji i duhovno blago
za rusku zemlju i narod, kojom se otvaraju Nebesne Dveri.
Pravoslavlje je vodeća duhovna snaga Rusije, a Sveta Rusija, kao
Imperija Božja, je svjetilnik pravoslavlju i svekolikom hrišćanstvu.
Presveta Majka Bogorodica i Gospod Isus Hristos se mojoj supruzi
Dragici najčešće javljaju iz ruskih svetilišta, što je Božji znamen da
su Rusija i Ruska pravoslavna crkva glavni planetarni braniči
osnovnih ljudskih, porodičnih, hrišćanskih (pravoslavnih),
nacionalnih i državotvornih vrijednosti od sveopšte zapadne
(neo)liberalne sotonizacije, dehumanizacije, debilizacije i moralnog
propadanja. Za zapadne, megakapitalističke vladare iz sjenke, Rusija je
uvijek bila, jeste i biće globalni protivnik i neuklonjiva prepreka za
ostvarivanje globalne prevlasti.
Sveta Matrona (Matronuška) Moskovska Svemoćna, slijepa
Svetiteljka koja je i u zemnom životu gledala duhovnim očima i kojoj je
„Gospod otvorio oči i pokazao tvorevinu Svoju“, ukazala je da „Rusija
štiti svijet od globalnog uništenja nuklearnim ratom koji bi izazvali
zapadni vladari iz sjenke“.
Zbignjev Bžežinski (1928- 2017, poljsko-američki politikolog i
geopolitičar) nekadašnji nezvanični portparol tajne zapadne
satanističke megakapitalističke vlade i savjetnik za bezbjednost
američkog predsjednika Džejmsa „Džimija“ Kartera (1924-2024), govorio
je i pisao da je njihov globalni cilj „stvaranje jedne svjetske vlade“ i
da „nacionalni koncept više nije održiv“. Znači, globalni cilj Zapada
jeste ukidanje suverenih država i stvaranje globalne zajednice –
Megalopolisa, pod kontrolom neformalnih (prije svega,
megabankarskih) centara moći. Bžežinski i njegovi istomišljenici
vjekovima sanjaju o trajnom slabljenju i podjeli Rusije
Podsjećam na njegove riječi, iz knjige „Velika šahovska tabla“ (1997):
„…bez Ukrajine, Rusija nije imperija, dok je, uz sebi podređenu Ukrajinu,
Rusija automatski imperija.“
Međutim, pobjeda u ratu sa Zapadom, nije moguća bez kapitulacije
ukrajinskog nacističkog režima .
Zato cijenimo, kao veoma važnu međufazu, što je, dana 25.novembra
2025.godine, predsjednik Putin potpisao dokument (dekret) pod
nazivom „Strategija nacionalne politike Rusije u razdoblju do 2036.“
Ovaj strateški dokument ruskog preporoda stupa na snagu 1.januara
2026.godine.
U Strategiji je navedeno da je u cilju „obnavljanja jedinstva istorijskih
teritorija ruske države“ (Donjecke NR, Luganske NR, Zaporoške i
Hersonske oblasti) ključno da se „usvoje dodatne mjere kako bi se ojačao
opšti ruski identitet (samosvijest)“. Sprovođenje Strategije treba da
doprinese „očuvanju istorijski uspostavljenog državnog jedinstva i
teritorijalnog integriteta Ruske Federacije, njenoj unutrašnjoj
stabilnosti, harmoničnom razvoju i prosperitetu naroda Ruske
Federacije i jačanju jedinstva višenacionalnog naroda RF (ruske
nacije) kao temelja nezavisne države – civilizacije“, kao i „jačanju
građanskog identiteta“ i „funkcionisanju ruskog kao državnog jezika“,
kod najmanje od 95 odsto tamošnjeg stanovništva.
Već duže od dvije decenije zapadni megakapitalisti, pljačkaši
bankama (vladari iz sjenke, Orvelov Veliki Brat) vode agresivni,
intenzivni i neprekidni, totalni hibridni (mrežni, mrežnocentrični)
rat protiv Rusije i Bjelorusije, a preko Ukrajine i proksi (posredni)
oružani rat radi „stezanja omče oko kontinentalne mase Rusije“. Cilj
ovog rata je ostvarivanje globalne prevlasti i pokušaj uspostavljanja
kontrole nad neiscrpnim prirodnim bogatstvima Rusije. Sjetimo se
riječi Medlin Olbrajt (1937-2022), bivše državne sekretarke SAD, iz
2007.godine:
„Prirodna bogatstva su nepravedno raspoređena samo na Rusiju“?!
Cilj hibridnih ratova je i produženje globalne hegemonije Zapada koja
podrazumijeva uništenje individualnosti čovjeka kao humanog,
nacionalnog, državotvornog i religioznog bića. Industrijom zabave i
sporta, „proizvodnjom saglasnosti“ i opštom debilizacijom ljudi se
pretvaraju u bezoblično stado u vrtu Velikog Brata, u kome najbolje
uspijevaju tikve bez korijena.
Podsjećam na riječi Jozefa Gebelsa (1897-1945), Hitlerovog ministra
propagande:
„Doći ćemo do cilja kada budemo imali moć da se smijemo dok
uništavamo, dok razbijamo sve što je bilo sveto: tradiciju,
obrazovanje i ljudsku empatiju.“
Zato, zapadna (neo)liberalna „civilizacija“ pod kontrolom vladara iz
sjenke (naslednika „barona pljačkaša“ i plemića pljačkaša) i Vatikana
i globalistički unipolarni svijet ne mogu biti obrazac ruskom narodu.
Nikolaj Sergejevič Trubeckoj (1890-1938,ruski lingvista i
istoričar) je smatrao da proces imitiranja i usvajanja tuđih kulturnih
vrijednosti i civilizacijskih tekovina dovodi do gubitka
samopoštovanja, čime se „prezire svoje, samobitno, nacionalno“. Ovo
nikako ne znači odustajanje od viševjekovnih civilizacijskih
demokratskih i državotvornih standarda koji su izdržali probu
vremena.
„…Demokratija postepeno nestaje iz društvene organizacije zapadnih
zemalja. Svuda se širi totalitarizam, jer nadnacionalna struktura
nameće državama svoje sopstvene zakone. Taj nedemokratski dodatak
izdaje naređenja, uvodi sankcije, organizuje embargo, baca bombe, mori
glađu…Finansijski totalitarizam potčinio je sebi političku
vlast…Unutar najsurovijih diktatura bio je moguć nekakav otpor. Protiv
banaka je nemoguće ustati.“ (Aleksandar Zinovjev, 1922-2006, ruski
filozof i socilog; živio na Zapadu od 1978. do 1999.godine).
Osvald Špengler, u svojoj knjizi „Propast Zapada“, navodi da je
(zapadna) demokratija puko političko oruđe novca i da prodor moći
novca u društvu oličava pad iz „epohe kulture“ u „epohu civilizacije“,
koja je poslednja faza jednog društvenog sistema. Špengler je pred
ruskim narodom vidio veliku budućnost u sadašnjem milenijumu.
Njemački filozof kulture i religije Valter Šubart (1897-1942) je,
pred drugi svjetski rat, 1938.godine, objavio knjigu „Evropa i duša
istoka“, u kojoj navodi:
„…Zapad (je) zatočenik materijalne civilizacije i proživljava vrijeme
duboke krize. Zapad ne može da se sam spase i buđenje iz toga može
doći samo sa istoka, iz Rusije…Zapad je čovječanstvu…uzeo dušu.
Misija Rusije je da je vrati…samo Rusija ispunjava uslove potrebne da
povrati dušu (Zapadu)…Rusija je jedina zemlja koja može izbaviti
Evropu…“
Ruski umnici već dva vijeka postojano ukazuju na brojna geopolitička
ograničenja koja romansko – germanska zapadna „civilizacija“ postavlja
pred Rusiju, kao „nešto tuđe“, i čija je ogromna veličina prepreka
njihovom pretenzijama. Stoga su postojani njihovi pokušaji da slabe
Rusiju, pogotovo na njenoj periferiji gdje su živjeli i žive bivši Rusi
koji imaju romansko-germansko i vatikansko pokroviteljstvo. To je u
skladu sa pruskom „strategijom narandžine kore“: ivična područja treba
odvajati od centralne Rusije, kao što se odvaja kora narandže. Zato je
odbrana od kolonijalnih pretenzija zapadne civilizacije i otpor
„univerzalnosti zapadnog sistema“ za Rusiju pitanje opstanka.
U procesu razbijanja ruske nacije i Rusije, na njenim zapadnim
granicama, glavnu ulogu su imali vjerski (vatikanski prozelitizam) i
antiruski geopolitički faktori (prije svega, Poljska – „hijena Evrope“
(izraz Vinstona Čerčila)), koji su izazivali i koristili vjersku
mržnju pounijaćenog bivšeg ruskog stanovništva na zapadnom obodu
carske Rusije prema Rusima i Rusiji i izazvali njihovu dugovremenu
okupacionu odvojenost od Ruske Imperije. Znači, ključnu ulogu u tom
procesu imale su političko manipulativne metode kolonijalnih
gospodara i lažnih ukrajinskih elita, neutemeljena propaganda i
prekrajanje istorije.
Antiruski karakter ima i hrišćanski cionizam (dispenzacionalizam,
od lat. dispensatio – raspoređivanje (Božje milosti na evangelističke
protestante), koji je ideološka osnova američko – izraelske
alijanse. To je religijski pravac i geopolitička simbioza
anglosaksonskog, evangelističkog protestantizma i cionizma, odnosno
uvjerenja u mesijansku ulogu SAD i ideje vodilje Starog zavjeta o
Jevrejima kao „izabranom narodu“ („Veliki Izrael“). Amerikanci,
odnosno anglosaksonci i Jevreji, tobože, imaju mesijansku ulogu da
„spašavaju“ svijet pobjedom (još u Bibliji najavljenoj) armagedonskoj
bici (na planini Megido i njenoj okolini, u današnjem sjevernom
Izraelu) nad „silama zla“, u koje, po njihovom tumačenju, spada i
Rusija?!
Naime, prema ovom eshatološkom „učenju“, u poslednjoj, odsudnoj
armagedonskoj bici, „sile dobra“ (anglosaksonci i Jevreji) će
pobijediti biblijskog Goga (simbol tame), koga predstavlja Rusija i
njeni saveznici?! Poslije pobjede, anglosaksonci bi bili „uzneseni“ na
Nebo, a „sinovi Izraela“ bi se preobratili u protestantizam i
otpočelo bi „hiljadugodišnje Hristovo carstvo na Zemlji“?!
U periodu od 1907.do 1913.godine, nakon poluvjekovnog brzog i
sveobuhvatnog rasta, stopa rasta industrijske proizvodnje u carskoj
Rusiji je bila veća nego u SAD, V. Britaniji i Njemačkoj. Državni budžet
je bio uravnotežen, a valuta stabilna sa zlatnim rezervama. Francuski
pjesnik Pol Valeri (1871-1945) je u to vrijeme govorio:
„Tri su čuda svjetske istorije: antička Grčka, italijanska renesansa i
Ruska Imperija“
Godine 1914. Rusija je imala 181.537.800 stanovnika (treće mjesto u
svijetu, poslije Kine i Indije), na teritoriji od 21.799.825 kvadratnih
kilometara. Poređenja radi, Rusija sada ima oko 148 miliona
stanovnika, na teritoriji od oko 17,1 milion kilometara kvadratnih?!
Ovo su „tekovine“ Oktobarske revolucije, odnosno boljševičkog
revolucionarnog prevrata sa pogubnim posledicama po rusku zemlju i
ruski narod. Jer, kako je govorio arhimandrit Rafael Karelin (1931,
gruzijski duhovnik i teološki pisac), „…Revolucionarna sloboda
obično se pretvara u despotizam…sloboda (je) da se bude u harmoniji s
Bogom.“
U ovom „kolektivnom istorijskim eksperimentu“, građanskom
bratoubilačkom ratu, prisilnoj kolektivizaciji, prinudnim
raseljavanjima stanovništva i staljinističkm čistkama do Drugog
svjetskog rata je stradalo, prema minimalnim procjenama, oko 31
milion ljudi. Samo u ruskom građanskom ratu stradalo je oko šest
miliona ljudi. Zajedno sa žrtvama u Drugom svjetskom ratu (oko 27
miliona ljudi), ukupne žrtve su oko 60 miliona ljudi, uglavnom Rusa.
Javnost sve više saznaje da su „uspješnosti“ Oktobarske (boljševičke)
revolucije presudno doprinijela i tajna zapadna (masonska) društva i
veliki novac zapadnih megakapitalista. Djecu revolucije donose (judeo-
anglosaksonske) masonske rode! A masonsko središte je u Londonu.
Judeo – hazarski Rotšildi su glavni finansijeri i Napoleonovog
pohoda na Rusiju, kao i izvođača Oktobarske revolucije.
Vođe prevrata Vladimir Iljič Uljanov (Lenjin) i Lejba Davidovič
Bronštajn (Lav Trocki), kao i brojni drugi “revolucionari“, bili su
njihovi plaćenici. Lenjin je, čak, početkom aprila 1917.godine, iz
Ciriha stigao u Petrograd „vozom punim zlata i novca…prošavši
Njemačku i Švedsku bez zadržavanja na granici i carini…“
Većina članova privremene Vlade, nakon tzv. Februarske revolucije
(1917), uključujući i premijera Kerenskog su bili masoni.
„Jedan od najvećih mitova savremene istorije jeste da je boljševička
revolucija u Rusiji bila narodni ustanak potlačenih masa protiv
omražene vladajuće klase ruskih careva. Kako vidimo, međutim,
planiranje, rukovodstvo, posebno finansiranje dolazilo je u
potpunosti izvan Rusije, uglavnom od njemačkih, britanskih i američkih
bankara. Štaviše, vidjećemo da je Rotšildova formula odigrala
veliku ulogu u oblikovanju ovih događaja…Boljševičku revoluciju su
zapravo finansirali bogati bankari iz Londona i Njujorka. Lenjin i
Trocki su bili u najbližim odnosima sa ovim imućnim bankarima – i
prije i poslije revolucije…“ (Džordž Edvard Grifin (George Edward
Griffin, američki reditelj, publicista i antiglobalista; Srbin
info, 29.oktobar 2022.)
„Ratove treba usmjeravati tako da se narodi na obje strane što više
zadužuju kod nas…(Majer Amšel Rotšild, 1774.godine, na skupu 12
najbogatijih ljudi Prusije, u Frankfurtu)
Naravno, Oktobarskoj revoluciji su doprinijeli i domaći faktori.
Sveti Jovan Kronštatski je, još 1904.godine, upozoravao:
„Rusijo, ako otpadneš od vjere,…nećeš više biti Rusija, ili Sveta
Rusija. I ako ne bude pokajanja u ruskom narodu,…Bog će uzeti pobožnog
cara i poslaće bič u liku nevjernih, surovih, samoproglašenih
vladara, koji će natopiti cijelu zemlju suzama i krvlju.“
I Nikolaj Vitorf, u knjizi „Imperator Nikolaj II“, tvrdi da je Rusija
srušena „izdajom elita, inteligencije, štampe i vrha vojske.“
U noći između 3. i 4.jula (po starom kalendaru) 1918.godine, boljševici
su, u ritualnom satanističkom piru, masakrirali cara Nikolaja
II,njegovu suprugu, četvoro djece, dvorskog ljekara, kuvara, sobaricu,
poslužitelja, pa čak i psa carske porodice?!
Najstarija careva kći Olga prenijela je njegovu poslednju poruku:
„Otac moli da poručim svima, koji su mu ostali vjerni, i onima na koje
može imati uticaja, da se ne svete za njega jer je on svima oprostio i za
sve se moli, a da se ne svete ni za sebe, nego da pamte da će ovo zlo,
koje je sada u svijetu prisutno, biti još silnije, a da zlo ne može biti
pobijeđeno zlom, nego samo ljubavlju.“
I navedeno ritualno, ezoteričko ubistvo ruskog cara („sveštenog lica,
centra unutrašnjeg kontinenta Rusije“ – Aleksandar Dugin) i njegove
porodice dokazuje da je Oktobarska revolucija bila „svešteni
(antihristov) rat“ Zapada (svjetske masonerije) protiv Svete Rusije.
Ezoterizam (grč. ezotheo – unutrašnji) je naziv za crnomagijska,
satanistička tajna učenja i znanja, kao sredstava uspostavljanja novog
svjetskog poretka ritualnim uklanjanjem vodećih državnika i javnih
ličnosti, te manipulacijom sviješću, emocijama i voljom pojedinaca i
ljudskih kolektiviteta.
Pobjeda u Velikom otadžbinskom ratu je ostvarena zahvaljujući herojstvu
i patriotizmu, prije svega, ruskog naroda, a ne zato što se ratovalo pod
crvenom petokrakom i drugim komunističkim simbolima. Inače,
komunistička petokraka je izvedenica iz satanističkog pentagrama!
Zato je rusko državno rukovodstvo dužno da ukloni sve tragove
(realnog) socijalizma i komunizma i njihove simbole.
Sovjetski kolorit je djelo ruske naive i neutemeljenog vjerovanja da će
Sovjetski savez trajati vječno. I to je razlog što su unutrašnje granice
u Sovjetskom Savezu iscrtane na štetu Rusije i ruskoga naroda.
Na sreću, ostvarilo se proročanstvo Šarla de Gola (1890-
1970,francuski general i predsjednik):
„…Sovjetski Savez (je) privremen. Rusija će se obnoviti.“
Još jednom podsjećam da su Sveti Sergije Radonješki i Sveta
Matrona (Matronuška) Moskovska Svemoćna, slava Im i hvala,
ukazali mojoj supruzi Dragici da su Oktobarska revolucija i komunizam,
uz skoro dvoipovjekovnu mongolsku okupaciju Rusije od 13. do 15.vijeka,
najveće nesreće koje su zadesile rusku državu i ruski narod.
Međutim, i u vrijeme mongolske okupacije, ruski narod je sačuvao
duhovno i sociokulturno jedinstvo, a poslije oslobođenja obnovio je i
državno jedinstvo. Za razliku od toga, u vrijeme sovjetskog
komunističkog perioda na udaru je bio ruski narod, ruski jezik i
ćirilično pismo, a Ruska pravoslavna crkva, kao duhovni stožer
ruskoga naroda, i njeno sveštenstvo i svetilišta pretrpjeli su velika
stradanja.
Sveti su ukazali i da bi Lenjinove posmrtne ostatke trebalo izmjestiti
iz mauzoleja na Crvenom trgu u Moskvi, i sahraniti ih na gradskom
groblju, jer i dan danas isijavaju snažnu energiju sa negativnim
dejstvom, ne samo u moskovskom regionu, nego i u cijeloj Rusiji.
Svetitelji umoljavaju i da se, umjesto Lenjinovog mauzoleja, podigne
veličanstveni pravoslavni hram, posvećen Svetoj Matronuški. Tim
Bogoljubivim činom uspostavila bi se veza između Neba i Zemlje i,
preko arhangelskog satreperavajućeg „štita“, omogućio priliv
blagodatne arhangelske pozitivne energije po Rusiju i ruski narod.
Umjesto petokrake u službenu upotrebu treba uvesti vizantijski krst.
Takav krst treba da bude i simbol ruskih oružanih snaga.
Klatno koje se, još od cara Petra Velikog kreće prema zapadnoj Evropi
(„pozapadnjavanje“ – izraz Aleksandra Zinovjeva) dostiglo je krajnju
tačku i sada se vraća pravoslavlju (preciznije, rusoslavlju), kao skupu
moralnih zapovijesti i moralnih obrazaca koje pomažu usavršavanju
ruskih duša u dobru i ljubavi i težnji ka vrlom, neporočnom životu.
Ljudski život, kao dar Božji, treba da se satreperava sa višim
duhovnim svijetom bestjelesnih sila arhangelskih. Samo uznošenjem u
dobru penjemo se za stepenicu više ka Svevišnjem.
I sam car Petar Veliki je kazao: „Evropa nam treba sto godina, a onda
joj možemo okrenuti leđa.“
Tumačimo, da je pod tih sto godina podrazumijevao vrijeme neophodno za
prenošenje znanja koja su neophodna za tehničko – tehnološki razvoj.
Model geopolitičke orijentacije Rusije kao „posebne civilizacijske
tvorevine“ treba da bude, kako je to kazao Petar Nikolajevič Savicki
(1895-1968,ekonomista,diplomata i univerzitetski profesor),
evroazijstvo sa uporištem u „istinskoj ruskoj tradiciji“. Rusija je
pravoslavna država – civilizacija.
Znači, samobitnost ruske evropsko-azijske civilizacije se zasniva na
pravoslavlju (bogoslavlju milosrđa), kao „vodećoj duhovnoj sili Rusije“.
To je osobena civilizacija koja ishodi iz pravoslavne tradicije i
slovenske kulture, uz poštovanje i drugih naroda i kultura na
teritoriji Ruske Federacije.
Po Savickom, Rusija – Evroazija je „Središnja oblast“ ili „Srce
svijeta“. Evroazijstvo proističe iz fizičko-geografske integralnosti
Rusije – Evroazije. Rusija je posebna civilizacijska tvorevina –
„središnja država“, a „središnjost“ je osnova njenog istorijskog
identiteta – nije ni dio Evrope, niti nastavak Azije. Ona je samostalni
svijet i duhovno – istorijska geopolitička realnost – „Evroazija“. To je
poostvarena ideja o ruskom prostoru i ruskoj kulturi, kao istorijski
posebnoj civilizaciji.
Učenje Savickog i evriazijaca predstavlja nomos zemlje, odnosno
kontinentalni, kopneni geopolitički identitet. Po Karlu Šmitu
(1888-1985, njemački pravnik, filozof, politički teoretičar i
sociolog), „nomos zemlje“ (kao i njegova antiteza nomos mora) jeste
geopolitički identitet, odnosno trajna veza između prostora i države,
odnosno između prostora i prava.
Vraćanje ruskoj tradiciji kao „dovoljno staro(m) da bi vječno bilo
mlado“ (izraz Martina Hajdegera, 1889-1976, njemačkog filozofa)
neophodno je i nužno. Nikolaj Aleksandrovič Berđajev (1874-
1948,ruski politički i religijski filozof) kazao je:
„Konzervativizam…spaja budućnost sa prošlošću…ima duhovnu dubinu,
okrenut je prema izvorima života, sjedinjuje se sa korijenima…(To) je
borba vječnosti sa vremenom, otpornost vječnosti nad prolaznošću. U
njemu živi energija koja, ne samo da održava, nego i preobražava.“
I Aleksandar Geljevič Dugin (1962,filozof,sociolog i pisac),
osnivač nove ruske geopolitike kaže da „konzervativac ne čuva niti
brani prošlost, već ono trajno, nepromjenljivo, ono što u suštini
uvijek ostaje istovjetno sebi samom“. I po njemu, „Rusija je suverena
civilizacija, a ne dio zapadne civilizacije.“
Kao jedan od umnih vodiča Rusije, Dugin s pravom naglašava značaj
sticanja intelektualnog suvereniteta Rusije, „koji savremena Rusija
nema“, kao „ni razumljivi, suvereni Logos“. Misleća Rusija (ruska
politička i intelektualna elita), po njemu, nekritički je prihvatala
gotove obrasce mišljenja (gotovu istinu) i sistem vrijednosti, odnosno
sociokulturne i „demokratske“ (neo)liberalne globalističke pravno-
političke standarde kolektivnog ustrojstva i kolektivnog i
individualnog ponašanja. To podrazumijeva emancipaciju od
(neo)liberalnog modela.
Dugin je osnivač nove ruske geopolitike – „novog evroazijstva“. Osnov
njegove teorije je stvaranje multipolarnog svijeta, zato što je
liberalizam postao „politička religija“ i totalitarna ideologija
(liberalni totalitarizam). On, s pravom, smatra da globalisti
uništavaju tradiciju u ime individualizma:
„Globalizam je antiljudska ideologija, usmjerena protiv čovječanstva,
koja teži da čovjeka oslobodi od svakog oblika kolektivnog identiteta –
od vjere, kulture, naroda, pa čak i od pola, a sjutra i od pripadnosti
ljudskom rodu…“
Po Duginu, atlantska geopolitika Evroaziju smatra objektom i teži da je
stavi pod svoju kontrolu u cilju očuvanja svjetske dominacije Zapada.
Njegova geopolitika multipolarnog svijeta teži da Evroaziju učvrsti
kao samostalni, slobodni i nezavisni subjekat.
Proces oslobađanja Rusije od kulturološke dominacije Zapada
(„nacionalizacija samih sebe“ – Dmitrij Genadijevič Jevstafjev,
1966,ruski politikolog), podrazumijeva „dekolonizaciju ruskih
društvenih nauka“, odnosno prevazilaženje stanja „epistemološke
okupacije“ od strane Zapada „sticanje(m) suvereniteta nad obrazovanjem
i naukom“ (Natalija Aleksejevna Naročnicka, 1948, ruska istoričarka
i politikolog). Neophodno je državno i nacionalno (prije svega, idejno
i duhovno) „…oslobađanje od oduševljenja, podržavanja, dodvoravanja i
zavisnosti od stranaca.“ Rusija ne smije imati „ništavnu istorijsku
ulogu imitatora Evrope“ (Nikolaj Jakovljevič Danilevski).To, za
Rusiju i Ruse, znači misliti svojom glavom, poštovati svoju istoriju i
svoj nacionalni kod.
Istorija na Zapadu više nije ono što se dogodilo, već ono što
„prvosveštenici“ globalizma manipulacijom činjenicama nametnu.
„Evropska istorijska svijest“ stvara se „društvenim inženjeringom“,
odnosno krivotvorenjem, uopštavanjem i standardizacijom nacionalnih
istorija radi promovisanja tzv. „zajedničkih evropskih vrijednosti“ i
stvaranja „transnacionalnih Evropljana“.
I Herbert Džordž Vels (1866-1946, engleski novinar, sociolog,
istoričar i književnik), na primjer, ukazivao je na potrebu
uništavanja stare istorije koja „koči trijumf mira u svijetu“, a
„budućnost svijeta se nalazi u jedinstvenom upravljanju, “ (svjetskoj
vladi), zbog čega je neophodna univerzalna istorija sa jednim udžbenikom
iz koga bi se „usavršavali“ istoričari širom svijeta.
Takva „interpretativna istorija“, koja podrazumijeva i izjednačavanje
nacizma i komunizma i reviziju rezultata Drugog svjetskog rata, jeste
sredstvo geopolitike Zapada koje je, između ostalog, dovelo do raspada
SSSR-a i Istočnog bloka, ali i do pokušaja „neoliberalnog sloma“
Rusije.
Na Božjoj stazi, odnosno originalnom civilizacijskom putu povratka
Rusije i ruskog naroda sebi, izuzetno je značajno što je, 8. maja
2024.godine, predsjednik Putin potpisao „Ukaz o utvrđivanju osnova
državne politike Ruske Federacije u oblasti istorijskog
prosvjećivanja“, u kome se, između ostalog, navodi:
„…Samosvijest ruskog društva zasniva se na tradicionalnim duhovnim,
moralnim, kulturnim i istorijskim vrijednostima…čije su očuvanje i
zaštita preduslov za skladan razvoj zemlje i njenog multinacionalnog
naroda, sastavni dio suvereniteta Ruske Federacije.“
Ukazom se utemeljuje državna politika i sveopšta društvena aktivnost
obrazovnih, naučnih i informativnih institucija (radi
suprotstavljanja „izokrenutoj istoriji“ Zapada) u oblasti istorijskog
obrazovanja i očuvanja istorijskog pamćenja državotvornog ruskog
naroda. Ciljevi su „suprotstavljanje pokušajima falsifikovanja
istorije u Rusiji i inostranstvu““, „poboljšanje istorijske pismenosti“
i „promovisanje uloge porodice u istorijskom obrazovanju djece i
mladih“.
Rusija, kao Imperija Božja, jeste spas i za srpske zemlje (Srbiju, Crnu
Goru i Republiku Srpsku) i vaskoliki srpski narod. Bez njenog
pokroviteljstva i zaštite, srpskom narodu nema spasa, a srpske zemlje
ne mogu opstati.
Neka su vječni Rusija i ruski narod i neka ih Bog čuva!
S vjerom u Boga, srpsko -ruske Svetitelje i Svetu Rusiju!
