Pročitaj mi članak„Srbija je sused Evrope, ali Srbija nije Evropa…Neka se ne uleva u Evropu i ne gubi u Evropi. Rečju: Neka bude s Hristom.“ „…Smemo li prećutati pred Nebom i zemljom da je naša sloboda i državnost koštala Rusiju više nego nas?...“ (Sveti Nikolaj (Velimirović))
„Srbije ne bi bilo bez Rusije“.
(Stojan Novaković, 1842-1915. srpski državnik,
istoričar književnosti, pisac i akademik).
„Aleksandar Vučić je tempirna bomba podmetnuta pod Srbiju!“
(Ukazanje Svetoga Save mojoj supruzi Dragici)
„…postupanje (Rusije) u Ukrajini ne može se opravdati…Srbija i ja
osuđujemo kršenje međunarodnog prava i rat u Ukrajini…Beograd se
slaže sa EU o prirodi sukoba u Ukrajini, ali s obzirom na internu
situaciju u Srbiji, nije lako da se ona tako jasno pozicionira…
Mi još nismo deo EU, nažalost…Mi smo jasno na našem putu u
EU i to jeste i ostaje naš strateški cilj…
(Intervju njemačkom listu „Handelsblatt“;
Srbin info, 4.maj 2022.)
„Zadržaćemo tu politiku (neuvođenja sankcija Rusiji)
do trenutka dok šteta ne bude veća od koristi, kada
budemo morali da prihvatimo drugu realnost…“
(Srbin info, 5.maj 2022.)
„…Za Srbiju je članstvo u EU strateško opredeljenje i
prioritet spoljne politike i to se neće menjati do
sledećih izbora, a verujem ni posle toga…“
(Borba.me, 15.oktobar 2025.)
„Vučićeva molba za Macuta i Brnabić: ispunite sve što
EU traži i ono što vam izgleda ponižavajuće.“
(Gledaj.rs, 9.oktobar 2025.)
(Aleksandar Vučić)
U prethodnom periodu dužem od decenije uzalud sam prenosio ukazanja
(mojoj supruzi Dragici) naših Srpsko-Ruskih Svetitelja, slava Im i
hvala, kao i činjenično utemeljene stavove da su zapadni satanistički
megakapitalisti – vladari iz sjenke (Veliki Brat) doveli (preciznije,
instalirali) Aleksandra Vučića, sa osnovnim zadatkom da se Srbija
samoamputira, odnosno da njene vlasti, postepeno i perfidno, priznaju
lažnu državu „Republika e Kosovës“ (RK), te da takvu Srbiju uvedu u
Evropsku uniju (EU) i NATO pakt!
Ovo potvrđuje i „dosledna“ i neprekidna Vučićeva samoubilačka,
antisrpska i antiruska spoljna politika, od njegovog programiranog
dovođenja na vlast 2012.godine do dana današnjeg. On ima zadatak i da
Srbiju, postepeno i obmanjivački, okreće protiv Rusije, te da Srbiju
usmjerava na euronatovski put, uz naglašeni lažni patriotizam, te
obmanjivanje i anesteziranje srpske javnosti. Drugim riječima, njegova
politika je bila i jeste sve veće udaljavanje od Rusije, a sve veće
približavanje EU i NATO paktu!
Zato je Vučić nepokolebljiv na evropskom putu „bez alternative“, što
ima za posledicu cjelovitu Srbija bez budućnosti, uz odricanje od
svete zemlje Kosova i Metohije. Jer, Srbija može postati članica EU
samo ako njene vlasti pristanu na državnu dezintegraciju. Pristupanje
Srbije EU i anglo-natoizmu podrazumijeva i odricanje od pravoslavlja,
a time i od tradicionalnih moralnih i porodičnih vrijednosti.
Vučićeva vlast omogućava i da lažna država RK nesmetano
funkcioniše u punom državnom kapacitetu, iako je etničko čišćenje
Srba u završnoj fazi, a preostale srpske institucije (u oblasti
zdravstva i obrazovanja) se ukidaju.
U toku je, ako se Vučićeva vlast ne smijeni, finale realizacije
zapadnog plana za „konačno rešenje srpskog pitanja na Balkanu“. Da još
jednom ponovim, njegovi glavni ciljevi su:
1) Odvajanje središnje srpske zemlje – Kosova i Metohije od Srbije, koje
bi se „krunisalo“ zvaničnim priznanjem RK i daljim rasparčavanjem
Srbije.
2) Ukidanje Republike Srpske.
3) Pretvaranje Srpske pravoslavne crkve (SPC) u „Crkvu Srbije“.
4) Uvođenje sankcija Ruskoj Federaciji (RF) i prekid političkih,
ekonomskih, vojnih i kulturno – duhovnih veza Srbije i te države.
5) Razaranje kolektivnog duha i tradicionalnog morala srpskog naroda,
prije svega, javnim propagiranjem nasilja i LGBT+ „vrijednosti“ među
djecom i omladinom.
Ključni, trajni i nepromjenljivi politički principi (aksiomi) Zapada
prema Srbiji, kao dio njihovog sveopšteg hibridnog rata protiv Rusije
i pravoslavlja, su da Srbija ne može postati članica EU sa KiM u svom
sastavu, te ako istovremeno ne pristupi i NATO paktu i ne pristane na
ukidanje Republike Srpske, kao i na veći stepen autonomije Vojvodine,
Raške oblasti (tzv. Sandžaka) i drugih djelova Srbije.
Jedan od glavnih ciljeva Zapada je i uvođenje sankcija Srbije Ruskoj Federaciji i trajni i potpuni prekid njihovih međusobnih viševjekovnih političkih, ekonomskih, vojnih i kulturno – duhovnih veza. Ovo je zapadnoj „Imperiji zla“ potrebno je radi potpunog istiskivanja Rusije s Balkana, kako ne bi pomagala Srbiji da sačuva KiM u svom sastavu, te spriječila ukidanje Republike Srpske.
Priznavanje nezavisnosti RK bila bi samo prva faza u stvaranju tzv.
velike („prirodne“) Albanije.
Uvođenje sankcija Rusiji bio bi početak procesa trajnog prekida
međudržavnih odnosa zvanične Srbije sa Rusijom i predstavljalo bi
definitivno odricanje od svog svetog središta – Kosova i Metohije.
Posledično i logično, otkazivanje podrške Rusije Srbiji u Savjetu
bezbjednosti UN dovelo bi do državnog i nacionalnog samoponištenja
Srbije i srpskoga naroda.
Međunarodni položaj Srbije, kao stožerne srpske države, jeste
zakonita i logična posledica presudnog, javnog i tajnog, djelovanja
političkog prevrtača, marionete Zapada i „podrivača Rusije“ (Sveti
Sava) Aleksandra Vučića, sa pogubnim posledicama po Srbiju i srpski
narod u cjelini.
Očito je da Vučić svoje lične interese (opstanak na vlasti po svaku
cijenu i zaštitu „porodičnog, kumovskog i prijateljskog biznisa“) stavlja iznad državnih i nacionalnih interesa Srbije i srpskog naroda! Zato ne treba zanemarivati veliki ucjenjivački kapacitet Zapada, prije svega SAD, prema njemu zbog kriminala u koji je uključen i on i osobe iz njegovog bliskog okruženja. Znači, Vučićeva vezanost za otmičare KiM (preko 12 odsto teritorije Srbije) je, ne samo politička i interesna, već i lično – bezbjednosna!
Cilj njegove politike je bio i jeste i da se kod građana Srbije (prije
svega, Srba) izazove osjećaj pomirenja sa gubitkom KiM, te osjećaj
uzaludnosti otpora planovima Zapada za trajno otimanje ove srpske
pokrajine.
„EU bez alternative“ je put ka dezintegraciji Srbije, koja može ostati
cjelovita jedino uz poštovanje Rezolucije 1244 SB UN, čiji su jedini
garanti Rusija i Kina. Zapadni, odnosno NATO bezbjednosni koncept na
„zapadnom Balkanu“ podrazumijeva integraciju u taj pakt „velike Albanije“, unitarne Bih i Srbije bez KiM, te da se Balkan politički, bezbjednosno i ekonomski integriše u cjelovitu neoliberalnu zapadnu koloniju.
Od tzv. prvog Briselskog sporazuma, iz 2013.godine, pa preko „Pregovaračkog okvira“ radi pristupanja Srbije EU iz 2014.godine, te Vašingtonskog sporazuma iz 2020. godine, Drugog briselskog i Ohridskog sporazuma iz 2023.godine, Vučićeva vlast je samo razdržavljivala Srbiju na prostoru Kosova i Metohije.
Pregovarački okvir sa EU ustanovljen je sa ciljem da dovede do potpisivanja sveobuhvatnog međudržavnog sporazuma između Srbije i RK, nakon čega bi obje (nezavisne) države bile primljene u EU. Već na početku pregovaračkog procesa sa EU bilo je jasno da Srbija može postati članica EU samo bez Kosova i Metohije. Drugim riječima, da bi postala članica EU, Srbija mora prethodno priznati nezavisnost RK. Priznanje te „države“ i potpuna normalizacija odnosa sa njom je ključna obaveza Srbije u procesu evroitegracija!
Drugim briselskim i Ohridskim sporazumom, koji se zasnivaju na tzv.
Šolc – Makronovom planu, a koje je Vučić prihvatio, predviđeno je postepeno priznavanje državnosti RK, sve do „formalnog sporazuma o međusobnom priznanju kao preduslovu za njihovo članstvo u EU“.
Nadalje, po tom planu „Srbija neće biti spremna za ulazak u EU bez normalizacije političkih, pravnih i diplomatskih odnosa sa Kosovom…“ Znači, Srbija, uz „posredništvo“ EU, mora prihvatiti drugu albansku tvorevinu na Balkanu kao posebnu državnopravnu realnost.
Već su 22, od ukupno 27 država članica EU priznale RK. Vlasti tih zemalja postojano naglašavaju da su odluke o priznanju trajne i nepromjenljive. Tako je, na primjer, Gvido Vestervele, njemački šef diplomatije, 27.avgusta 2010.godine, kazao da je „nezavisnost Kosova realnost i da je geografska mapa jugoistočne Evrope trajno promijenjena“. Takođe, devet najvećih i najuticajnijih članica EU neposredno je učestvovalo u zločinačkoj i monstruoznoj NATO agresiji na SRJ.. EU = NATO, koji je nakon agresije na SRJ okupirao preko 12 odsto teritorije Srbije i tamo samovlasno izgradio, čak, i vojnu bazu
„Bondsteel“ („Čelična veza“).
„Posredništvo“ EU bilo je i jeste sistemski i neprekidni pritisak da vlasti Srbije pristanu na odricanje od KiM, uz stalno Vučićevo popuštanje radi „evropskog puta Srbije koji nema alternativu“?! Jednom riječju, EU nije objektivan i neutralan posrednik, već sponzor albanske državolike tvorevine na prostoru Kosova i Metohije.
Vučić je, od samog početka, svjestan karaktera „posredništva“ EU. Prilikom obraćanja javnosti, 6.maja 2022.godine, potvrdio je da je većina građana protiv pristupanja Srbije EU i konstatovao da „suočeni smo sa neprimerenim pritiscima…(i) licemerjem zapadnog sveta“, te da „Srbija će biti pod velikim pritiskom Zapada da prizna Kosovo, i to postaje nesnosno“. Ali, i pored toga, kazao je da je „poruka svima da će Srbija biti snažnije na evropskom putu?!“
Analizirajmo „doslednost“ Vučićeve euronatovske i antiruske politike i, s tim u vezi, njegove karakteristične izjave.
Vlasti Srbije nijesu priznale povratak poluostrva Krim matici Rusiji (2014.godine), niti su ruskom osoblju iz Srpsko – ruskog humanitarnog centra u Nišu (koji je formiran još 2012.godine) obezbijedile diplomatski status (privilegije i imunitete).
Dana 22.juna 2021.godine Vučić je govorio poslanicima Narodne skupštine o situaciji na Kosovu i Metohiji. Tada je, između ostalog, rekao:
„…neću da…potpišem priznanje, to će učiniti neko posle mene (?!)… kada se busamo u grudi, treba da mislimo o posledicama…treba da sačuvamo dobre odnose sa Zapadom…nije vreme za prevelika očekivanja ili očekivanja koja nisu u skladu sa realnošću koja nas okružuje…ne treba (nam) zamrznuti konflikt na Kosovu i Metohiji, jer ako ne dođe do kompromisnog rešenja ćemo doći u situaciju da neko odmrzne taj konflikt…“
Odakle je Vučić zno da će neko poslije njega potpisati priznanje RK, ako mu, zajedno sa zapadnim nalogodavcima, postojano, ne priprema teren za to priznanje?!
U maju 2022.godine, Vučić je, čak, lažno optužio predsjednika Putina da je, svojim izjavama o NATO agresiji na SRJ, te o Kosovu i Metohiji, doprinio (?!) povećanju pritiska Zapada na Srbiju da prizna nezavisnost Kosova?! Tada je, između ostalog, izjavio:
„Postupanje (Rusije) u Ukrajini se ne može opravdati…Srbija (?!) i ja osuđujemo kršenje međunarodnog prava i rat u Ukrajini…On (Putin) koristi kosovski primer i odluke Međunarodnog suda pravde kao presedan da opravda svoje postupke u Donbasu i drugim delovima Ukrajine…Beograd se slaže sa EU o prirodi sukoba u Ukrajini, ali, s obzirom na situaciju u Srbiji, nije lako da se ona tako jasno pozicionira…Mi još nismo deo EU, nažalost… Mi smo jasno na našem putu u EU i to jeste i ostaje naš strateški cilj… U Srbiji Nemačku
više vole od EU…“ (Intervju njemačkom listu „Handelsblatt“; Srbin info, 5.maj 2022.). „…naša situacija je postala gotovo nemoguća…Naša pozicija je…izjavama predsednika Putina dodatno iskomplikovana… Ali da znate da bez Nemaca ne možemo dalje i gotovo da ne možemo da preživimo… Nemamo nikakvih iluzija da bez Nemačke ne možemo.“ (Srbin info, 5.maj 2022.godine)
A predsjednik Rusije je, s pravom, kazao da zbog agresije zapadnih država na SRJ i njihovog priznanja lažne albanske državolike tvorevine na prostoru KiM međunarodno pravo više ne postoji. Ali, ono što je najvažnije, jasno je naglasio da Rusija neće priznati RK, te da će Rusija i dalje podržavati Rezoluciju 1244 SB UN, koja garantuje teritorijalnu cjelokupnost Srbije.
Prema portalu „Srbin info“, od 24.avgusta 2022.godine, Vučić je kazao: „…Neću da se ulizujem narodu i govorim protiv Ukrajine, jer kako posle da branim Kosovo? Da kažem da je u redu da se ruši integritet Ukrajine. A šta je onda sa integritetom Kosova?“
„Zadržaćemo tu politiku (neuvođenja sankcija Rusiji) do trenutka dok šteta ne bude veća od koristi, kada budemo morali da prihvatimo drugu realnost…Možda će buduća Vlada doneti drugačiju odluku…Bez obzira šta mislimo o politici EU o pitanju Kosova i Metohije, ali Srbija i njena Vlada moraće da nastave na mnogo reformi na evropskom putu…“ (A. Vučić, Borba portal, 8.oktobar 2022.)
„…Neću bežati od toga da vam saopštim da smo promenili odluku ako vidimo da prosto ne možemo dalje i više…Oni (Rusija), kojima mi nismo uveli sankcije 230 dana su nama uveli sankcije posle tri dana, a da ih niko nije pritiskao (Jeljcinova prozapadna vlast je, 1992.godine, podržala sankcije protiv SRJ, u Savjetu bezbjednosti UN)…“ (A. Vučić, „Srbin info“, 8.oktobar 2022.)
„Moramo da vidimo dokle ćemo moći da trpimo štetu koja nam se nanosi, jer ne sledimo politiku EU prema Rusiji. Kad šteta bude veća od koristi moraćemo našu politiku da korigujemo ako hoćemo da se borimo za naše interese“, poručio je Vučić…(A. Vučić, „Srbin info“, 10.oktobar 2022.)
Vučićeva vlast je podržala sve antiruske rezolucije Generalne skupštine UN o Ukrajini. Glasala je i za Rezoluciju ES-11/4, od 12. oktobra 2022.godine, koju su predložile zapadne zemlje. Tim aktom se osuđuje ruska „aneksija“ „ukrajinskih regiona“ (Donjecke NR i Luganske NR, kao i Hersonske i Zaporoške, oblasti), a referendumi o njihovom pripajanju Rusiji se proglašavaju „nezakonitim po međunarodnom pravu“. Rezolucijom se zahtijeva da Rusija „odmah, potpuno i bezuslovno povuče svoje oružane snage iz Ukrajine…“.
Javnu radost zbog očiglednog otklona od Rusije izrazio je i ambasador SAD u Srbiji, Kristofer Hil: „Srbija (je) razumela da mora da se pomeri (od Rusije) i… vidimo napredak da Srbija radi ono što bi trebalo da radi… („Iskra portal“,14.oktobar 2022.)
Vlasti Srbije su, 6. decembra 2022.godine, prihvatile, antisrpsku i antirusku, „Deklaraciju iz Tirane: Samit EU – Zapadni Balkan“. U njoj se partneri iz regiona pozivaju na napredak „ka potpunom usklađivanju sa zajedničkom spoljnom i bezbjednosnom politikom EU i da djeluju u skladu sa tim, uključujući restriktivne mjere EU (sankcije Rusiji).“
Konstatovano je, između ostalog, da „Eskalacija agresorskog rata Rusije protiv Ukrajine ugrožava evropski i globalni mir i bezbjednost…“, te da „Zajednički nastup sa EU je jasan znak strateške orijentacije partnera…“ Naglašeno je i da „…od obje strane (Beograda i Prištine) očekujemo konkretan napredak kao sveobuhvatnom i legalno obavezujućem sporazumu o normalizaciji njihovih odnosa…“
U intervjuu za TV Prva, od 31.decembra 2022.godine, Vučić je cinično izjavio: „…Sa NATO-om moramo da sarađujemo, jer ste vi, Rusi, napustili Kosovo…?!“
Kao opravdanje za saradnju Srbije sa NATO paktom, Vučić je kazao i da je Rusija, 1992. godine, uvela sankcije SRJ, iako se radilo o odluci marionetske Jeljcinove vlasti koja je izazvala najveće ekonomsko urušenje i međunarodno ponižavanje Rusije u njenoj istoriji!
Uzgred, kako Vučićeva vlast poštuje samoproklamovanu vojnu neutralnost Srbije? Na jednoj strani, saradnja sa NATO paktom je na najvišem institucionalnom nivou za jednu državu nečlanicu, a sa druge strane, saradnja sa Organizacijom ugovora o kolektivnoj bezbjednosti (ODKB) je deklarativna i simbolična.
Takođe, u intervjuu za američki (sorošoidni) časopis „Blumberg“, od 18. januara 2023.godine, Vučić je još jednom je potvrdio: „…Za nas je Krim Ukrajina, Donbas je Ukrajina…?!“ „…moramo da budemo na evropskom putu, jer je to najbolje za naš narod… Nama nije problem da pomenemo formulaciju iz UN ko je pogazio međunarodno pravo, ko je izvršio invaziju (čitaj: Rusija). To je jasno i spremni smo da kažemo, a Srbija (?!) je sa tim saglasna…Teritorijalni integritet (Ukrajine) poštujemo…Da li je Rusija prekršila međunarodno pravo napadom na Ukrajinu – očigledno je…Kada je reč o uvođenju sankcija i optužbama ko je ad hominem (lično) počinio ratne zločine, u tome neću da učestvujem. Dok ne vidim da je zemlja u užasno teškoj situaciji…(u Atini, neposredno prije susreta sa ukrajinskim predsjednikom Volodimirom Zelenskim; IN4S, 21.avgust 2023.)
Dana 21.avgusta 2023.godine, u Atini, održan je „neformalni sastanak“,
kome su prisustvovali predsjednici Srbije, Moldavije, Ukrajine i Crne
Gore; premijeri Grčke, Rumunije, Sjeverne Makedonije, Bugarske i Hrvatske; predsjednica Savjeta ministara BiH; „premijer Aljbin Kurti“; i predsjednici Evropskog savjeta i Evropske komisije. Nakon sastanka, izdato je, od svih učesnika, pa i Vučića, usaglašeno, saopštenje u kome se, između ostalog, navodi:
„…1.Ruska invazija na Ukrajinu je ključni trenutak za Evropu, stvarajući novi nivo svijesti o zajedničkim principima, jedinstvu i zajedničkoj budućnosti unutar Evropske unije…
2. Suočeni sa ruskom agresijom, izražavamo nekolebljivu podršku nezavisnosti, suverenitetu i teritorijalnom integritetu Ukrajine unutar njenih međunarodno priznatih granica…
4. Složili smo se da ne može biti nekažnjivosti za ratne zločine i druge zločine, kao što su napadi na civile i uništavanje infrastrukture i da svi odgovorni moraju odgovarati.
Ovim je Vučić je još jednom prihvatio zapadni narativ da je Rusija izvršila agresiju na Ukrajinu i svoju nepokolebljivu odlučnost za „evropski put“ Srbije.
Takođe, Vučić je prihvatio i zle namjere Zapada da za ratne i druge zločine u Ukrajini treba pozvati na odgovornost predsjednika Putina, druge ruske državnike i pripadnike ruske vojske.
Ovo se, jasno i nedvosmisleno, ne odnosi na ukrajinsku stranu samim pozivom na sastanak Zelenskog koji je imao potpuno ravnopravan status sa drugim učesnicima. I u samom tekstu saopštenja je navedeno „izrazili smo podršku i zahvalnost za iskrene napore ukrajinskog predsjednika Volodimira Zelenskog u postavljanju principa mira u skladu sa Poveljom UN, u njegovoj Formuli za mir.
5. …Zapadni Balkan pripada Evropskoj uniji…“ Vučić je, još u novembru 2023.godine, na sastanku sa specijalnim izaslanikom EU za „zapadni Balkan“ Miroslavom Lajčakom istakao „da je Srbija spremna na dijalog za poštovanje svega potpisanog i dogovorenog“ („Sputnjik“; IN4S, 14.novembar 2023.)
Učesnici Samita Ukrajine i jugoistočne Evrope su ,28 februar +a 2024. godine (među kojima je bio i Aleksandar Vučić), usvojili su tiransku Rezoluciju, u kojoj se, između ostalog, navodi:
„…Ruska ničim izazvana vojna agresija na Ukrajinu ostaje najveća prijetnja evropskoj bezbjednosti i međunarodnom miru. Ovaj čin agresije je neprihvatljiv, to je flagrantno kršenje međunarodnog prava, uključujući povelju UN, i zločin protiv ukrajinskog naroda.“
Vučić je prihvatio i potpisao i antirusku Deklaraciju sa Samita Ukrajina – jugoistočna Evropa u Dubrovniku, od 9. oktobra 2024.godine, u kojoj je najoštrije osuđena „ruska agresija na Ukrajinu“ i izražena „nepokolebljiva posvećenost obnovi suvereniteta i teritorijalnog integriteta Ukrajine, uključujući i Krim, kroz dodatno pružanje Ukrajini sveobuhvatne pomoći da se suprotstavi agresiji Rusije.“ Takođe, odbio je učešće na Samitu BRIKS-a u Kazanju, u oktobru 2024. godine zbog „gužve u kabinetu“?!
Vučićevu nepokolebljivost na evropskom putu „bez alternative“, te za
odricanje od Kosova i Metohije i njegovu jasnu namjeru izazivanja međudržavnog raskida Srbije i Rusije potvrđuje i njegovo prihvatanje
Deklaracije Samita EU – zapadni Balkan, koji je održan u Briselu, 18. decembra 2024.godine (uz prisustvo i Vjose Osmani, „predsjednicom“ RK, kao ravnopravnim i punopravnim učesnikom i potpisnikom).
U Deklaraciji je, u kontekstu „agresorskog rata Rusije protiv Ukrajine“, naglašeno da je „važnije nego ikad“ „strateško partnerstvo između Evropske unije i Zapadnog Balkana“.
I ovim političkim aktom se „zapadni Balkan“, sa nezavisnom RK, zaokružuje u političku, ekonomsku, odbrambeno – bezbjednosnu i medijsko – propagandnu koloniju EU (i time i SAD i NATO pakta), a Rusija se, bez zazora, tretira kao najveći neprijatelj. U takvoj koloniji dvije albanske države bi se ubrzo ujedinile, a Republika Srpska bila bi ukinuta.
Naredbodavnim tonom navedeno je i da „Moraju se sprovesti sporazumi postignuti u okviru dijaloga Beograda i Prištine koji se vodi uz posredovanje EU, posebno Sporazum o putu ka normalizaciji i njegov aneks (Sporazum o putu normalizacije između Kosova i Srbije (Drugi briselski sporazum), od 27. februara 2023.godine i Aneks Sporazuma o putu normalizacije odnosa između Kosova i Srbije i Mapa puta“ (Ohridski sporazum), od 2. marta iste godine, koji su, kao obazujući i nepromjenljivi, postali dio poglavlja 35 Pregovaračkog okvira o pristupanju Srbije EU.
U intervjuu za „Frankfurter algemajne cajtung“, od 27.septembra 2025. godine, Vučić je kazao da su Srbija i Rusija prijatelji, ali ne i saveznici. Kazao je i: „Uvek smo podržavali teritorijalni integritet Ukrajine i nastavićemo da ga podržavamo…Verujem da Srbija treba da postane deo EU.“
Vučić je više puta negirao da Srbija izvozi oružje u Ukrajinu, ali je istovremeno istakao da ne može da snosi odgovornost ako se to desi preko treće zemlje. Priznao je i da Srbija izvozi u SAD naoružanje preko jedne američke firme.
U martu 2023.godine, Vučić je govorio o izvozu oružja: „…To što će se nešto da se nađe negde na ratištu naravno da će da se pojavi…Naravno da ćemo uvek da se pojavi na ratištu i to ćemo nastaviti da radimo.“ Ovo dokazuje da je bio svjestan da će municija završiti u rukama ukrajinske armije.
U saopštenju ruske Spoljne obavještajne službe (SVR), od 29.maja 2025. godine, o snabdijevanju Ukrajine municijom iz Srbije, (što je, logično, i stav državnom rukovodstva Rusije) se navodi:
„Prema informacijama kojima raspolaže SVR srpske odbrambene kompanije, uprkos „neutralnosti“ koju je proglasio zvanični Beograd, snabdijevaju Kijev municijom…doprinos srpskih odbrambenih preduzeća ratu koji je pokrenuo Zapad,…iznosi stotine hiljada projektila za višecijevne raketne bacače i haubice, kao i milioni metaka za streljačko oružje (sa očiglednom svrhom) da ubijaju i osakate ruske vojnike i civile.“
Ovakvo postupanje Vučićeve vlasti i srpskih kompanija predstavlja kršenje Ugovora o trgovini naoružanjem (Arms Trade Treaty – ATT) – multilateralnog sporazuma koji reguliše međunarodnu trgovinu konvencionalnim naoružanjem. Narodna skupština Srbije ga je potvrdila (ratifikovala) 2014.godine.
Član 11 Ugovora normira da država izvoznica snosi odgovornost i za
preusmjeravanje izvoza naoružanja: „Svaka država članica uključena u transfer konvencionalnog naoružanja…preduzima mjere u cilju sprečavanja njegovog preusmjeravanja“, odnosno „u cilju smanjenja rizika od preusmjeravanja“
Dana 10. januara 2025.godine, Ministarstvo finansija SAD uvelo je sankcije Naftnoj industriji Srbije (NIS) zbog većinskog udjela koji u njoj ima ruski „Gasprom“, koji je na američkoj „crnoj listi“. Sankcije su stupile na snagu 9.oktobra ove godine. Drugim riječima, američke vlasti žele da Srbija, kroz „diversifikaciju izvora“, prestane da se snabdijeva naftom i gasom iz Rusije.
Da je sve ovo unaprijed dogovoreno sa Vučićem, u krajnjem cilju da Srbija uvede sankcije Rusiji, dokazuje sledeće:
1)U tački 8 „Vašingtonskog sporazuma “, od 5.septembra 2020.godine –
„Ekonomska normalizacija“, piše: „Obje strane (Srbija i RK) će diversifikovati svoje snabdijevanje energijom.“
2) Srbija i SAD su, 18.septembra 2024.godine, potpisale Sporazum o strateškoj saradnji u oblasti energetike, čiji je sadržaj, još uvijek tajna. Upućeni procjenjuju da je riječ o okvirnom dokumentu koji, između ostalog, obavezuje Srbiju da kupuje američki LNG (tečni prirodni gas) i da odustane od mnogo jeftinijeg ruskog gasa.
3) U Deklaraciji briselskog Samita EU – zapadni Balkan, od 18.decembra 2024.godine, koju je i Vučić prihvatio i potpisao, navodi se: „Partneri Zapadnog Balkana trebali bi iskoristiti mehanizam EU za zajedničku kupovinu gasa i (američkog) LNG (tečnog prirodnog gasa) kako bi smanjili svoju zavisnost od ruskog gasa (čitaj: i nafte).“
Kako su objavili mediji, Vučić je ponudio „Gaspromu“ kupovinu njegovog
udjela u NIS-u za 800 miliona dolara. Međutim, „Gasprom“ je u uložio oko 3 milijarde dolara u razvoj kompanije, čineći je visokotehnološkom i visokoprofitabilnom i snabdijevajući Srbiju energentima po najpovoljnijim cijenama.
Rusko, logično i izvjesno, odbijanje ove ponude, Vučiću bi poslužilo kao povod za, prethodno sa Zapadom dogovorenu, nacionalizaciju (čitaj: otimanje) ruskog udjela, koja bi se pravdala „krajnjom nuždom“. Nakon toga, planirano je da i Srbija uvede sankcije EU Rusiji, sa obrazloženjem da Rusija, tobože, ne vodi računa o državnim i nacionalnim interesima Srbije?!
Zaključujemo: sankcije NIS-u su Vučiću „dobrodošli povod“ za raskid sa Rusijom i potpuno prestrojavanje Srbije na pogubni euronatovski put „bez alternative“, prije svega po energetsku sigurnost Srbije i za ostajanje Kosova i Metohije u njenom sastavu. Kod Vučića nikad nije postojala dilema da li treba uvesti sankcije Rusiji, već samo kada da se to učini, te da „Rusi daju povod za to“, tako da ne ugrozi sopstveni opstanak na vlasti.
Ono što Vučić misli izrekao je Nemanja Šarović (ministar za evropske integracije), a prenio portal Gledaj.rs, 25.jul 2025.godine: „Srbija je spremna da u sporu sa Kosovom pristane na veoma velike kompromise i želi da u potpunosti normalizuje odnose sa Prištinom, a veruje i u sposobnosti Evropske unije da nađe praktična i kreativna rešenja…Srbija (je) spremna da u potpunosti učestvuje u sankcijama (Rusiji) kada članstvo u EU bude na vidiku, dakle, nekoliko meseci pre ulaska u EU.“
Da su to Vučićeve misli dokazuje činjenica da Šarović, zbog ove izjave, nije pretrpio nikakve političke (kadrovske) posledice.
Pravo euronatovsko Vučićevo lice otkriva i odbijanje da učestvuje na
međunarodnom forumu „Ruska energetska nedjelja 2025“ u Moskvi (koji se održao od 15. do 17.oktobra). Rekao je: „…Ursula fon der Lajen (predsjednica Evropske komisije (EK)) dolazi u Srbiju u to vreme“.
Savjet EU je 20.oktobra 2025.godine odobrio postepeno ukidanje uvoza ruskog gasa. Od 1.januara 2026.godine neće biti novih ugovora sa Rusijom, a od 1.januara 2027.godine prestaće dotok ruskog gasa u EU. Prelazni period će trajati do 1.januara 2028.godine, kada bi uvoz ruskog gasa bio potpuno zabranjen. Savjet EU je usvojio i zabranu tranzita ruskog gasa kroz EU u treće zemlje, a ta mjera stupa na snagu 1.januara 2026.godine.
Iako ove odluke pogađaju Srbiju koja dobija ruski gas preko Mađarske i Bugarske, istovremeno su neprihvatljive za Mađarsku i Slovačku, pa i Bugarsku. Licemjerje rukovodstva EU dokazuje i podatak da još uvijek uvoze oko 20 odsto ruskog gasa drugim (ilegalnim) kanalima.
Evropski parlament je 20. oktobra 2025.godine, usvojio „Rezoluciju o polarizaciji i povećanoj represiji u Srbiji, godinu dana nakon tragedije u Novom Sadu“. U njoj se, između ostalog, navodi:
„(Evropski parlament) Izražava trajnu zabrinutost zbog nacionalističkih narativa prisutnih u djelovima protesnog pokreta; izražava žaljenje zbog nastavka korišćenja nacionalističkih ideologija poput „Velike Srbije“ i koncepta „srpskog svijeta“…; podsjeća da takva retorika nema mjesta u odnosima EU i Srbije i da podriva regionalnu stabilnost“…“napredak u pristupanju EU zavisi od potpunog poštovanja vrijednosti EU…
Ponovo ističe da pregovori o pristupanju EU sa Srbijom mogu napredovati samo na osnovu…pune usklađenosti sa zajedničkom spoljnom i bezbjednosnom politikom EU i uvođenja sankcija protiv Rusije…
Poziva Komisiju da pokrene inicijativu za uvođenje ciljnih individualnih sankcija protiv onih koji su odgovorni za ozbiljna kršenja zakona u ljudskih prava u Srbiji, u skladu sa globalnim režimom sankcija EU za ljudska prava…“
Iako Rezolucija EP nema obavezujući karakter, ona iskazuje preovlađujuću volju u EU, koja će se pravno oblikovati kroz akte Savjet i Evropske komisije. I pored toga što u najvećem dijelu opravdano kritikuje Vučićev režim, Rezolucija predstavlja vid ultimatuma Vučiću da uvede restriktivne mjere prema Rusiji, uz prijetnju uvođenja sankcija osobama iz njegovog bliskog okruženja. Takođe, sadržaj Deklaracije potvrđuje da patriotsko zalaganje za srpske državne i nacionalne interese nema podršku EU.
I pored navedenog, Vučić, iako marioneta Zapada i neprijatelj Rusije,
još uvijek uživa podršku ruskog državnog rukovodstva?!
Još jednom ponavljam da je Rusija (carska, komunistička ili demokratska, svejedno) bila, jeste i biće za Zapad globalni neprijatelj i neuklonjiva prepreka za ostvarivanje njihovog trajnog i neupitnog cilja – porobljavanja planete.
I u sadašnjem trenutku je na djelu potpuna hibridna agresija Zapada na Rusiju koja se, u glavnim strateškim dokumentima SAD, EU i NATO pakta, predstavlja kao, uz Kinu, glavni neprijatelj. U novoj „Strateškoj koncepciji NATO 2030“ Rusija je označena kao „najznačajnija i direktna prijetnja“ za „mir i stabilnost u evroatlantskoj zoni“!.
Rusija će pobijediti u ratu sa Zapadom, a EU i NATO pakt će se raspasti, jer će vlasti više njihovih zemalja članica procijeniti da im je najvažnije imati dobre međudržavne odnose sa Rusijom.
Još jednom ponavljam da je Srbija potrebna Zapadu samo kao antiruska i antipravoslavna kolonija! Zato je Vučićevo svrstavanje uz Zapad neprijateljski čin, ne samo prema Rusiji, nego i prema Srbiji i cjelokupnom srpskom narodu! A srpski narod i srpske zemlje nemaju drugog puta spasenja, osim uz Rusiju koja je presudni faktor očuvanja teritorijalne cjelovitosti Srbije, sa Kosovom i Metohijom u svom sastavu, kao i pozitivnog rešenja srpskog nacionalnog pitanja na Balkanu.
Srbija nema budućnost, u postojećim granicama, bez čvrstog vojnog, ekonomskog, političkog i kulturno-duhovnog saveza sa Rusijom. Srpski narod treba da se i međusobno i sa ruskim narodom ujedini u Bogoljublju i Hristoljublju. Vrijeme radi za Rusiju i za Srbiju (ali samo ako bude u čvrstom savezu sa Rusijom). Tako bi se očuvala teritorijalna cjelovitost Srbije, kao i njena vojna i energetska bezbjednost i opstanak Republike Srpske.
Znači, Srbija, ni pod kakvim uslovima, ne smije, ni izričito ni prećutno, priznati nezavisnost Kosova. To bi dovelo da daljeg rasparčavanja Srbije i nestanka Republike Srpske.
Odbrana svete srpske zemlje Kosova i Metohije u sastavu Srbije (preko Rusije i Kine u Savjetu bezbjednosti UN, a ne uz posredništvo EU) i neprocjenjivog bogatstva na njemu, vrijedna je, čak, i privremenog odricanja građana Srbije (zbog realno mogućih sankcija EU prema Srbiji i, posledično, pada BDP-a i životnog standarda građana).
Uskraćivanjem podrške Vučiću, odnosno kritičkim odnosom prema njegovom „državništvu“, rukovodstvo Rusije odlučujuće bi pomoglo „osvješćivanju“ patriotski opredijeljenih studenata i građana. To bi bio i predizborni vjetar u leđa partijama i istaknutim pojedincima koji se zalažu za istinsko zastupanje interesa Srbije i srpskoga naroda u cjelini.
Još jednom ponavljam da je Vučić pretvorio Srbiju u političku i ekonomsku koloniju glavnih sponzora RK (SAD, V, Britanije i Njemačke, prije svega). Zato nedvosmisleno proizilazi da je jedino spasonosno rešenje za Srbiju i srpski narod promjena Vučićeve vlasti. Međutim, bilo bi pogubno da na vlast dođe nova euronatovska garnitura. Srbija nikad neće biti primljena u EU! I nakon odricanja od Kosova i Metohije, sponzori lažne države Republika e Kosovës samo bi nastavili njeno dalje rasparčavanje!
Miša Đurković, (naučni saradnik na Institutu za evropske studije u Beogradu) je javno saopštio (Novi standard, 21.oktobar 2025.) da postoji izjava Čedomira Čede Jovanovića „o tome kako je (Gerhard) Šreder (tadašnji njemački kancelar) njemu i (Zoranu) Đinđiću, prilikom poslednje posete Berlinu 2002. godine, kazao da treba da dignu ruke od evrointegracija, jer Srbija tamo nikada neće biti primljena…“
Legitimni i legalni, patriotski studentski protesti bude nadu, što dokazuje i Program studentske izborne liste, koji u poglavlju „Nacionalni interes“, patriotski definiše da „međunarodni položaj (Srbije) mora biti podređen interesima države i građana. Ključne vrednosti na kojima će se buduća spoljna politika temeljiti su očuvanje suvereniteta i teritorijalnog integriteta“.
Takođe, u saopštenju Plenuma studenata Filozofskog fakulteta u
Beogradu (Srbin info, 23.oktobar 2025.) navodi se:
„…Ne smemo zaboraviti da za trenutnu političku krizu u Srbiji, zbog svoje višegodišnje podrške režimu veliki deo krivice snosi upravo Evropska unija. Imajući to u vidu, svaki pokušaj povezivanja studenata sa Evropskom unijom za posledicu ima isključivo stvaranje razdora i slabljenje našeg pokreta, a posledično jačanje pozicija autokratskog režima Aleksandra Vučića.“
Međutim, studentski protesti, sami po sebi, ne mogu dovesti do pada Vučićevog izdajničkog i kriminalnog režima. I njima, kao i patriotskim političkim partijama i javnim intelektualcima – principijelnim kritičarima Vučićeve vlasti, pored masovne građanske, neophodna je i podrška zvanične Rusije.
Milan Gajović, Podgorica
25. oktobar 2025.godine
