Podešavanja / Settings

Vest da će papa Franja proglasiti uskoro kardinala Alojzija Stepinca (1898-1960) za sveca, budući da je Stepinac već u statusu „blaženog“, proširila se Katoličkom crkvom u Hrvatskoj uoči ovogodišnjeg Stepinčeve godišnjice smrti 10. februara.

ada se pomene koljački nagon Hrvata, svi će odmah da pomisle na ustaše i NDH, ali malo će njih da zna kako je taj zločinački mentalitet mnogo stariji od ustaša.

Katolički sveštenik Krunoslav Draganović bio je ključna ličnost „pacovskih kanala“ za evakuisanje ustaša i nacista u Južnu Ameriku. Zbog basnoslovne zarade na tom poslu od hrvatske emigracije dobio je nadimak Zlatni Pop. On je rukovodio Papskim hrvatskim zavodom Svetog Jeronima, vatikanskom eksteritorijom u koju nisu imali pristup lovci na naciste.

Hrvatska najnovija istoriografija pokušava da vrši reviziju dešavanja iz Drugog svetskog rata i niveliše činjenice o genocidu nad Srbima, upozorava direktor Muzeja žrtava genocida u Beogradu Veljko Đurić. On smatra da „do danas postoji istorijski kontinuitet hrvatske politike prema srpskom narodu, koji je u NDH bio kristalno jasan: trećinu pobiti, trećinu proterati, a trećinu pokrstiti“.

Uvođenje kune umesto dinara, čista je simbolička referenca na NDH. Državna zastava je u početku trebala biti vrlo slična onoj iz doba NDH, a između Crkve i HDZ-a postojao je pakt, kao što je postojao i pakt između Pavelića i Stepinca.

Antisrpska histerija koja vlada savremenom Hrvatskom doprinosi tome da se zločini počinjeni nad Srbima u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj (NDH) negiraju i ignorišu, izjavio je predsednik Udruženja građana „Jadovno 1941.“ iz Banjaluke Dušan Bastašić.

Leonardo Rašica, praunuk Diane Budisavljević, o narodu čiju je decu spasavala njegova prabaka: Upoznao sam Dianinu decu. Sećaju se stravičnih ustaških zločina, iz njih ponekad izlazi tuga, možda osećaj nepravde, ali nikada ogorčenost

Bio sam tinejdžer 80-tih godina prošlog veka kada mi je baka jednom rekla: „Sigurna sam da je Jasenovac progutao preko milion ljudi“. To su reči žene koju je iz zloglasnog zagrebačkog zatvora izbavio kolega, student medicine i sakrio kod svoje tri tetke na Maksimiru. Ustaške vlasti su je bile odredile za Jasenovac.

Akademik Dinko Davidov: Zabrana ćirilice 15. aprila 1941. godine otvorila je mogućnost da se uništi sve što je napisano ovim pismom. Povici „Za dom spremni“ znače da neko želi povratak NDH

Februara 1960. ustaški mjesečni listovi “Hrvatska“ (izdavan u Madridu) i “Hrvatska zora“ (iz Minhena, Bavarska) objavljuju “Službeni komunike o smrti Poglavnika Ante Pavelića“. Svečani, krajnje pobožan i fanatičan nekrolog koji završava ovako: “18. prosinca 1959. franjevac Mihail Marić, nakon što je ispovjedio Poglavnika, dao mu je svetu pričest.

U vreme SFRJ, smatran je državnim neprijateljem koji je surovo ispitivan u isledničkoj sobi Narodne milicije. Prokažen, kao njegov otac, morao je da doživi ličnu golgotu, kako bi konačno, iz Nemačke, gde je rođen, preko Grčke, stigao u Srbiju. Pedesetdvogodišnji vladika govori devet jezika, šef je Kabineta patrijarha Irineja, obavlja važne poslove u sferama crkvene diplomatije. Životopis njegovog preosteštenstva episkopa remezijanskog Andreja atipičan je za jednog od crkvenih velikodostojnika.

Dokumentarac Crna knjiga priča je o svim zločinima koji su vršeni nad Srbima u ime takozvane Nove Evrope u kojoj nije nikada bilo mesta za Srbe kao pravoslavni narod.

U nekoliko sledećih sati snimak Šimunićevog fašističkog orgijanja dobija na internetu skoro sto hiljada lajkova. Za neupućene, sto hiljada Hrvata ostavilo je na raznim društvenim mrežama poruku da im se sviđa Šimunićevo prizivanje Pavelićevog vremena. Sutradan, a ovo posebno valja imati na umu, nijedne službene reakcije; ćuti Ivo Josipović, predsednik Hrvatske (izjavio je samo da ne zna u kojoj meri je Šimunićev ispad u sukobu sa zakonom), ćuti Vlada Hrvatske, reaguje tek nekoliko novinara, Ćiro Blažević objašnjava da je Šimunić rođen u Australiji i da nema pojma ko su bili Pavelić, Artuković, Luburić. Rečju, čista budala. Neće da bude, što bi rekli u Šojićevom kraju.

Vojnici NDH koji nisu uspeli da od Hrvatske dobiju potvrdu o učešću u tim formacijama, dobili su je od naše zemlje.

U Narodnom muzeju u Zrenjaninu je otvorena izlozba pod nazivom „Bili su samo deca“, koja slikom i rečju prikazuje stradanje 19.432 dece, umorene u ustaškom logoru Jasenovac, tokom Drugog svetskog rata sa područja tzv. NDH.

Jedno od najstravičnijih svedočanstava o ustaškom koncentracionom logoru Slana na ostrvu Pagu ispričao je devetnaestogodišnji ustaša Joso Orešković, kojeg su partizani uhvatili 1942. godine.

Ostale su nenaučene lekcije iz prošlosti, kada su Bošnjaci-muslimani, jednom u Drugom svetskom, a drugi put u ratu iz devedesetih godina prošlog veka, naivno naseli na propagandu hrvatskog nacionalizma i zapadnih sila, da se po svaku cenu okrenu i zavade sa Srbima, kojima su onda ostavljani u nemilost, kao divljač u sezoni lova i odstrela.

Evo već čitav jedan vek srpska politička “elita” vodi politiku guranja žrtve u zagrljaj dželata. Veliki srpski pesnik Jovan Dučić bolno ridajući za poklanim Srbima u NDH, piše da je zajednica ubica i ubijenih moguća samo u braku degenerika.

Prijatelj mi je pozajmio knjigu “ Saturnovi prstenovi “ , autor V.G. Sebald , izdavač Vuković & Runjić. Citiraću vam jedan odlomak: „Članak iz vikend izdanja Independenta govori o takozvanim akcijama etničkog čišćenja koje su pre pedeset godina u Bosni i Hercegovini sproveli Hrvati u dogovoru s Nemcima i Austrijancima počeo je s opisom fotografije snimljene očito za uspomenu pripadnicima ustaških jedinica

Budisavljevićeva je od 1941. do 1945. godine uspela da spase 15.536 devojčica i dečaka, ali za njih 3.200 nije bilo spasa, jer su umrli nakon godina i meseci provedenih u logorima