Прочитај ми чланак
Признање
(Италијанска романса и канцона; стихови, музика и пева: Адријано Челентано)
Сад ми признај, љубави
Више нисам твој један, једини
Скрила си се у срцу свом
Прича која се не да порећи.
Нисам више у твојим мислима
Ја нисам ни твоја љубав права
Ја сам мед горког окуса
Који ти не прија.
Ма зашто, ти друга жена си сад
Ма зашто, ти више ниси ти
И зашто прије ниси рекла
Ко не љуби, неће ни вољен бити
Што учини за нас двоје?
Постало је хладна језа
Наш смех, наше вечере
Постале су недостижан сан.
Нисам више у твојим мислима
Ја нисам ни твоја љубав права
Ја сам мед горког окуса
Који ти не прија.
Ма зашто, ти друга жена си сад
Ма зашто, ти више ниси ти
И зашто прије ниси рекла
Ко не љуби, неће ни вољен бити
Када вечер стигне
А сећање полако нестаје
Туга у срцу
Отвори понор већи од мора
Већи од мора.
Ма зашто, прије ниси рекла
Ко не љуби, неће ни вољен бити.
Што учини за нас двоје?
Постало је хладна језа
Наш смех, наше вечере
Постале су недостижан сан.
Нисам више у твојим мислима
Ја нисам ни твоја љубав права
Ја сам мед горког окуса
Који ти не прија.
И зашто прије ниси рекла
Ко не љуби, неће ни вољен бити.
Confessa
Su confessa amore mio
io non sono più il solo, l’unico
hai nascosto nel cuore tuo
una storia irrinunciabile
io non sono più il tuo pensiero
non sono più il tuo amore vero
sono il dolce col fondo amaro
che non mangi più.
Ma perché tu sei un’altra donna
ma perché tu non sei più tu
ma perché non l’hai detto prima
chi non ama non sarà amato mai
Che ne hai fatto del nostro bene
è diventato un freddo brivido
le risate, le nostre cene
scene ormai irrecuperabili.
io non sono più il tuo pensiero
non sono più il tuo amore vero
sono il dolce col fondo amaro
che non mangi più.
Ma perché tu sei un’altra donna
ma perché tu non sei più tu
ma perché tu non l’hai detto prima
chi non ama non sarà amato mai
Quando viene la sera
e il ricordo pian piano scompare
la tristezza nel cuore
apre un vuoto più grande del mare
più grande del mare.
Ma perché non l’hai detto prima
chi non ama non sarà amato mai
che ne hai fatto del nostro amore
è diventato un freddo brivido,
le risate, le nostre cene
scene ormai irrecuperabili.
io non sono più il tuo pensiero
non sono più il tuo amore vero
sono il dolce col fondo amaro
che non mangi più.
Превод: Tibor Vrančić
