Podešavanja / Settings

Aleksandar Vučić, potpredsednik vlade Srbije, izjavio je 6. oktobra tekuće godine da se Srbija nalazi na ivici bankrota u “bukvalnom značenju te reči”. Po njegovom mišljenju, izlaz se nalazi u smanjenju javnog sektora u ekonomiji: „Kapitalizam znači da nije posao države da nalazi posao, nego da to ne onemogući onom ko može da nađe posao…”

Nastupa ključni trenutak po pitanju Kosmeta. On je povezan sa izborima zakazanim za 3. novembar tekuće godine, koji treba da budu održani na celokupnoj teritoriji samoproglašene “Republike Kosovo”.

Posle završene 16 runde pregovora između Hašima Tačija i Ivice Dačića, kada je “Republika Kosovo” dobila međunarodni telefonski kod i apsolutno u svoju korist rešila elektroenergetsko pitanje, automatski otpada neophodnost produžetka “tehničkog dijaloga”

Uz posredništvo Ketrin Ešton, 8. septembra tekuće godine završena je sledeća, 16-a po redu runda pregovora između Ivice Dačića i Hašima Tačija. Učešće u pregovorima uzeo je i Aleksandar Vučić – “ključna osoba” koja je u stanju da “progura” postignute sporazume po svim tačkama koje odgovaraju geopolitičkim interesima Brisela i zahtevima Prištine.

Na Balkanu ne prestaju da kruže informacije o borcima koji vojuju na strani islamskih ekstremista u Siriji, Avganistanu, Iraku, kao i najmanje 340 prisutnih državljana BiH u Čečeniji, Ingušetiji i Dagestanu, čiji je glavni princip “ko nije sa nama, taj je protiv nas”.

U skladu sa strategijom za nacionalnu bezbednost iz 2010. godine i predsedničkim ukazom Baraka Obame o globalnom razvoju spoljnopolitičke aktivnosti, akcenat se stavlja na dve poluge: stvaranje izvora američke vlasti i stvaranje svetskog poretka na osnovu jačanja i razvoja američkih interesa.

Posle likvidiranja policijskog i pravosudnog sistema od strane Republike Srbije na delu sopstvene teritorije, učešće Srba sa severa Kosmeta na lokalnim izborima “Republike Kosovo” predviđenim za 3. novembar 2013. godine, predstavlja glavni pokazatelj sprovođenja Briselskog sporazuma. Time će se zaokružiti proces formiranja “Prištinskih opština” i bezbednosnog sistema, a od Srbije se očekuje uzmicanje i sa poslednjih pozicija – predaja Prištini telekomunikacionih i energetskih objekata.

U istoriji juga Balkana u julu 2013. godine su se dogodili neki značajni događaji koji vode ka potpunoj smeni kulturno-civilizacijskog tipa i promena granica u regionu. Odmah posle potpisanog vojnog sporazuma Prištine sa Albanijom, 9. jula tekuće godine, Generalni sekretar NATO Anders Fog Rasmunsen je proglasio stvaranje borbeno efikasne armije “Republike Kosovo”: dostizanje “pune operativne sposobnosti” i “njihove sposobnosti da ispune postavljene im zadatke u skladu sa njihovim mandatom i NATO standardima”.[1]

Od 17. juna tekuće godine počela je primena zvaničnog diplomatskog kanala komuniciranja između Beograda i Prištine na osnovu Briselskog sporazuma – došlo je do razmene tzv. “oficira za vezu”. Za beogradskog “oficira” određen je Dejan Pavićević, a za prištinskog Ljuljzim Peci.

Primena Briselskog sporazuma od 19. aprila koji su potpisali srpski premijer Ivica Dačić i “premijer Kosova” Hašim Tači (koji automatski predaje jurisdikciju nad celokupnom teritorijom Kosova i Metohije separatističkoj “Republici Kosovo”), još jednom je odbačena kao apsolutno neprihvatljiva od strane Srba sa severa Kosmeta.

Srpski Premijer Ivica Dačić je 7. maja najavio formiranje “Akcionog tima” za razradu plana realizacije primene Sporazuma o normalizaciji odnosa Srbije i Kosova, kojim se “srpskoj zajednici na Kosovu daje nova vizija budućnosti uvažavajući njegove potrebe i prihvatajući naše zahteve posredstvom formiranja Zajednice srpskih opština na Kosovu i Metohiji”

“Prvi sporazum o normalizaciji odnosa” između Srbije i Kosova, posle parafiranja 19. aprila, odobrile su i vlade i skupštine Srbije i Kosova, mada to u Beogradu nije zvanično predstavljeno.

Povratak pregovora Beograda i Prištine u OUN – jedini je mogući put za rešenje kosovskog pitanja na osnovama ravnopravnosti, balansa interesa i uzajamnog uvažavanja.

Poseta Ivice Dačića Moskvi može u veliku igru oko Kosova uneti nešto novo. Srbija ima alternativni put razvoja koji je bolji i perspektivniji od ponude propadajuće Evropske Unije

Ministar odbrane Crne Gore Milica Pejanović-Đurišić, 22. marta tekuće godine sastala se sa Drikom Benglemanom, pomoćnikom Generalnog sekretara NATO za politička pitanja i bezbednost.

Kao rezultat transformacije regiona Balkana, podela vlasti prolazi preko linije razdvajanja između SAD i Nemačke (i njihovih satelita). Nemačka izlazi na put potpune političke i ekonomske dominacije na Balkanu.

Na jugu Srbije,[1] u Preševu,[2] neočekivano je za 9. mart zakazana IX sednica Skupštine svih albanskih odbornika iz skupština opština Preševo, Bujanovac, Medveđa (74 čoveka).

Protiv srpskog naroda korišćeno je za današnje vreme najmoćnije oružje – nuklearno. Rakete sa bojevim glavama razrađene u laboratoriji Los Alamos u SAD predstavljaju novi vid nuklearnog napružanja – “malu nuklearnu municiju”.

Ruski članovi komiteta uvereni su u sledeće: oni će uraditi sve što je moguće da Rusija zaštiti generala Mladića – pre svega preko linije Državne Dume Ruske Federacije, kao i preko drugih javnih institucija, nevladinih organizacija i medija.

To je osnovni princip metodike potčinjavanja naroda Jugoistočne Evrope od strane Zapada: sistematski se, poput moćne hidraulične prese, nanose razarajući udari po državnim institucijama i nacionalnoj svesti, koji praktično ne daju šansu zemlji da preživi.