Pročitaj mi članak„Bilo je sve jasnije da je Kosovu i Metohiji negde, na nekom mestu, presuđeno da ne bude više srpsko.“ (Sveti patrijarh Pavle, u doba dok je bio vladika raško–prizrenski, 1957-1990)
„Zbog širine nasilja Arbanasa nad Srbima, Stara Srbija je, uz Jermeniju, najnesrećnija zemlja na svijetu.“ (Žorž Golis, francuski putopisac iz 19.vijeka)
„Albanci ne mogu i ne smiju doći ni jednim svojim dijelom pod vlast Srba, a Srbi mogu i moraju doći pod vlast Albanaca.“ (Programsko načelo osnivača Albanske lige u Prizrenu (Prve prizrenske lige), 1878.godine)
„Policija je nastavak Oslobodilačke vojske (OVK).“ (Aljbin Kurti, „kosovski premijer“; Politički.rs)
„Srbija ima agresorsku prošlost, i autor je etničkog čišćenja.“ (Edi Rama, predsjednik Vlade Albanije: Borba portal, 10.8.2023.)
U noći između 23. i 24. septembra 2023.godine, pripadnici „kosovske policije“, u novom „lovu na Srbe“, u mjestu Banjska na sjeveru Kosova i Metohije, ubili su četvoricu Srba koji više nijesu mogli da trpe teror „vlasti“ lažne države Republike e Kosoves. I taj tragični događaj je pokazao da je Vučićeva vlast ostavila kosmetske Srbe na milost i nemilost albanskim uniformisanim teroristima i pripadnicima okupatorskog NATO pakta, preobučenih u uniforme KFOR-a. Zato, tzv. „kosovska policija“ svojevoljno i samovlasno, po sjeveru KiM, ubija, zlostavlja i protivpravno hapsi nedužne Srbe.
Srbi na Kosovu i Metohiji, privremeno okupiranoj središnjoj srpskoj zemlji, izloženi su dugovremenom neprekidnom nasilju vlasti lažne države Republika e Kosoves, uz sponzorstvo SAD, EU i NATO pakta, u cilju njihovog zastrašivanja i izgona, te stvaranja etnički čiste albanske teritorije i ujedinjenja sa državom Albanijom.
Okupacija Kosova i Metohije koja traje skoro dvije i po decenije, jeste rezultat spoljnog oružanog napada (agresije NATO pakta) i proizvod upotrebe ilegalnog nasilja. Tokom agresije na SRJ zločinačka i teroristička tzv. Oslobodilačka vojska Kosova (OVK) je bila NATO pješadija!
Rezolucija 1244 Savjeta bezbjednosti UN, od 10.juna 1999.godine, garantuje suverenitet i teritorijalni integritet Srbije, te „široku autonomiju i suštinsku samoupravu na Kosovu“, u okviru Srbije. Međutim, protivno Rezoluciji, agresorski NATO pakt, kao okupatorska „neprijateljska armija“, samovlasno (uzurpirajući nadležnost Savjeta bezbjednosti) odlučuje i sprovodi međunarodno bezbjednosno prisustvo na KiM, kao jedan od glavnih sponzora albanskog integralizma na Balkanu! KFOR = NATO!
SAD, V. Britanija, Njemačka i NATO pakt su, drastično kršeći Rezoluciju 1244, formirali „Vojsku Kosova“, koju finansiraju i naoružavaju, a njene pripadnike obučavaju. Ti antisrpski faktori sprečavaju i da se, u skladu sa tom Rezolucijom „…dogovorenom broju…(srpskog) vojnog i policijskog osoblja“ dozvoli „povratak na Kosovo…“.
Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić je, u nedjelju uveče (24.septembra), kazao da su se lokalni Srbi pobunili „jer nisu želeli više da trpe Kurtijev teror…Jedini krivac za to što se dešava je Kurti, uz pomoć međunarodne zajednice…Kurti jedini želi sukob i rat. Njegova životna želja da nas uvuče u rat sa NATO-om…Pozivam međunarodnu zajednicu da se formira ZSO, da na severu Kosova budu policajci jer je to jedini način da ili Srbi ne budu proterani ili da ne bude više sukoba…Nikada vam nećemo priznati nezavisno Kosovo. Možete sve da nas pobijete, možete da uradite šta god hoćete…Nikada Srbija neće priznati nezavisno Kosovo, nakaradnu tvorevinu koju ste pravili bombardovanjem Srbije i lažima…na priznanje Kosova, formalno i neformalno, zaboravite.“
Zašto je Vučić tek sada izgovorio ono što je trebalo da kaže još prije potpisivanja Briselskog sporazuma, 2013.godine? Zato što je saznao da su ga zapadni moćnici pustili niz vodu, jer nijesu zadovoljni brzinom kojom Vučić i vlasti Srbije implementiraju (primjenjuju) Drugi briselski (njemačko – francuski) i Ohridski sporazum, iz februara i marta tekuće godine, o oročenom, postepenom priznanju nezavisnosti lažne države Republika e Kosoves. Naime, zbog odlučnog otpora ruskog državnog rukovodstva, Srpske pravoslavne crkve i, ubjedljivo većinskog, antizapadnog i antinatovskog raspoloženja građana Srbije (prije svega Srba), Vučić je počeo da „usporava“ sa implementacijom (primjenom) ovih sporazuma.
Podrška DPS-a i crnogorskog Ministarstva vanjskih poslova i europskih integracija albanskom teroru nad Srbima na Kosovu i Metohiji nikog ne treba da čudi. Predsjednik te partije Milo Đukanović je bio saveznik NATO agresora na SRJ, a time i na Crnu Goru, 1999.godine, a pomenuto Ministarstvo je državni organ (narko)banana države Crne Gore, zapadne i NATO kolonije!
Divljanje pripadnika „kosovske policije“ nad nezaštićenim Srbima je direktna posledica postupanja vlasti Srbije, a prije svega, Aleksandra Vučića!
Protivno Rezoluciji 1244, „zaslugom“ Borisa Tadića i Ivice Dačića (što je u potpunosti prihvatio i Vučić) pregovarački proces radi iznalaženja rešenja za kosmetski problem, sa Savjeta bezbjednosti UN (gdje su Rusija i Kina, kao garanti važenja i nepromjenljivosti Rezolucije 1244) prenesen je u EU, što je, državno i nacionalno, samoubilački čin. „Posredništvo“ EU bilo je i jeste sistemski i neprekidni pritisak da vlasti Srbije pristanu na samoamputaciju sopstvene države, uz prijetnje sankcijama i stalno popuštanje Vučićeve vlasti radi istrajavanja na „evropskom putu koji nema alternativu“. EU (bez obzira što pet država članica još nije priznalo lažnu državu Republika e Kosoves) nije objektivan i neutralan posrednik, već sponzor albanske državolike tvorevine na prostoru KiM.
Briselskim sporazumom („Prvim sporazumom o principima koji regulišu normalizaciju odnosa“), iz 2013.godine, kao međunarodnom (međudržavnom) ugovorom, Srbija je, de facto, priznala lažnu državoliku tvorevinu Republika Kosoves. Država Srbija se samoraspustila i samoiselila sa središne srpske zemlje. Drugim riječima, Srbija se, samovlasnim neustavnim i nezakonitim odlukama njene vlasti, na teritoriji svoje AP Kim, odrekla suverenosti, te upravne (policijsko-bezbjednosne) i sudske vlasti, te civilne zaštite, što su bitni atributi državnosti. Srbija je priznala legalnost i legitimnost ustavnopravnog poretka lažne države. Administrativne granice između centralne Srbije i KiM postale su državne granice.
U „vladi Kosova“ koja vodi ekstremno neprijateljsku antisrpsku politiku, gotovo deceniju, predstavnici Vučićeve „Srpske liste“ su bili ministri?!
Briselskim sporazumom, Vučićeve vlasti pristale su da tzv. „kosovska policija“, u punom kapacitetu, vrši ovlašćenja i na sjeveru Kosova i Metohije! I takav Sporazum se u Srbiji primjenjuje do dana današnjeg.
U tekstu Sporazuma se, između ostalog, navodi:
„…7. Na Kosovu će postojati jedinstvene policijske snage koje se zovu Kosovska policija. Sva policija na severu Kosova će biti integrisana u okvir Kosovske policije…“ Ironija tragične srpske sudbine je da Vučić, (koji je pristao da se srpska policija na KiM rasformira) sada poziva „međunarodnu zajednicu da…na severu Kosova budu (srpski) policajci, jer je to jedini način da ili Srbi ne budu proterani ili da ne bude više sukoba…“?!
„8. Članovima drugih srpskih bezbednosnih struktura biće ponuđena mesta u ekvivalentnim kosovskim strukturama“. Ovime su vlasti Srbije pristale da se rasformira organizovana jedinica Civilne zaštite, sa oko 800 pripadnika, koja je postojala na sjeveru KiM. Njena nadležnost je bila zaštita života Srba i njihova bezbjednost.
„10. Sudske vlasti biće integrisane i funkcionisaće u okviru pravnog sistema Kosova…
11. Opštinski izbori će biti organizovani u severnim opštinama 2013.godine uz posredovanje OEBS-a a u skladu sa kosovskim zakonom i međunarodnim standardima…
14. Dogovoreno je da nijedna strana neće blokirati ili podsticati druge da blokiraju napredak druge strane na putu ka EU…“
A šta u Sporazumu piše o Zajednici (srpskih) opština, čije je formiranje Vučić ponovo molio u nedavnom vanrednom obraćanju građanima Srbije?
„1. Postojaće Asocijacija / Zajednica opština u kojima Srbi čine većinsko stanovništvo na Kosovu…
4. U skladu sa nadležnostima dodeljenim Evropskom poveljom o lokalnoj samoupravi i kosovskim zakonom, opštine učesnice će imati pravo da sarađuju (u)…oblastima ekonomskog razvoja, obrazovanja, zdravstva, urbanizma, ruralnog razvoja (kao i da imaju)…
5….druge dodatne nadležnosti koje mogu delegirati centralne vlasti („države Kosovo“).
6. Zajednica / Asocijacija će imati reprezentativnu ulogu prema centralnim vlastima i u tom cilju biće predstavljena u konsultativnom veću zajednica…“
Zaključujemo, da bi Zajednica (srpskih) opština morala funkcionisati u okviru pravnog poretka „države Kosovo“ i u skladu sa „kosovskim zakonom“ i ne bi imala nikakve državne funkcije.
Šta SAD i EU misle o takvoj Zajednici / Asocijaciji i njenom formiranju, svojevremeno su precizno razjasnili Gabrijel Eskobar („To je suverena odluka koju Vlada Kosova mora da donese“) i Miroslav Lajčak („Niko razuman ne može dozvoliti Republiku Srpsku na Kosovu“?!).
Strateško opredjeljenje Vučićeve vlasti za „evropske integracije i članstvo u EU“, odnosno za „EU bez alternative“ je put ka dezintegraciji Srbije. Odvajanje KiM bio bi samo početak tog procesa. Integracija Srbije u EU podrazumijeva i njeno pristupanje NATO-u, jer je, spoljnopolitičkom i bezbjednosnom smislu, EU=NATO.
Šta su rešenja?
1. Srbija, ni pod kakvim uslovima, ne smije, ni izričito ni prećutno, priznati nezavisnost „države Kosovo“. Pitanje okupiranog Kosova i Metohije treba da (do konačne ruske pobjede u Ukrajini), ostane u stanju tzv. zamrznutog konflikta u pogledu svega onoga što bi se pravno moglo tumačiti kao priznanje druge albanske države na Balkanu.
2. Otkazivanje učešća vlasti Srbije u „pregovorima“ pod okriljem EU, uz odlučan stav da su razgovori u vezi kosmetskog problema mogući samo pod okriljem Savjeta bezbjednosti.
3. Bliska koordinacija vlasti Srbije i Rusije, posebno na planu spoljne politike, te radi formiranja ekonomskog i vojnog saveza sa tom državom. Geopolitičke okolnosti se mijenjaju u korist Rusije, koja će biti presudan faktor i ostvarivanja interesa srpskog naroda na Balkanu. Srbija može ostati cjelovita samo u političkom, ekonomskom i vojnom savezu sa Rusijom, kao (uz Kinu) garanta važenja i nepromjenljivosti Rezolucije SB UN 1244.
4. Donošenje odluke Narodne skupštine Srbije o proglašenju (ratne ili vojne) okupacije Kosova i Metohije, te o proglašenju „kosovske policije“, a prije svega specijalne policijske jedinice ROSU, za terorističku organizaciju. Ovlašćenje za to ishodi iz člana 99 tačka 5 Ustava RS – „Narodna skupština…odlučuje o ratu i miru i proglašava ratno i vanredno stanje…“ Proglašenje okupacije zaustavilo bi proces razdržavljenja Srbije na središnjem dijelu svoje teritorije i stvorilo bi preduslove za reintegraciju KiM u njen ustavni sistem, kao i za uspostavljanje političkog, ekonomskog i vojnog saveza sa Rusijom. Jer, ratna ili vojna okupacija je faktičko, privremeno stanje koje ne povlači promjenu suvereniteta (legalne i legitimne državne vlasti) nad određenom teritorijom.
Podsjećam da je Parlament Republike Kipar, 1974.godine, proglasio stanje ratne okupacije nad sjeveroistočnim dijelom ostrva (kao posledici invazije turske armije), koje je i danas na snazi.
5. Srbija ne treba da pristupa inicijativama tipa „Otvoreni Balkan“, niti drugim regionalnim integralističkim inicijativama i deklaracijama koje uključuju Albaniju i „državu Kosovo“, jer nijesu u interesu Srbije i srpskoga naroda. Ovo zato što olakšavaju funkcionisanje „vlasti države Kosovo“ i realizaciju velikoalbanskog državnog projekta, po principu puzajućeg albanskog integralizma. Albanija i „država Kosovo“ potpisuju „međudržavne“ sporazume i stalno povećavaju stepen međusobne državne integracije. Jedan od glavnih zagovornika svealbanskog ujedinjenja, i po cijenu brutalnog ubijanja Srba i njihovog izgona, je „premijer“ Aljbin Kurti.
Cilj zapadnih moćnika, odnosno zapadne „Imperije zla i laži“, je da se čitav „zapadni Balkan“ politički, bezbjednosno i ekonomski integriše u njihovu neoliberalnu koloniju, sa dvije albanske države koje bi se ubrzo ujedinile i unitarnom BiH bez Republike Srpske kao dejtonskog entiteta.
Srbija mora otežavati, a ne olakšavati funkcionisanje lažne „države Kosovo“ jer time bitno pomaže stvaranje velike, odnosno „prirodne“ Albanije. U tom cilju, nužno je uvoditi i recipročne mjere vlasti Srbije, kao odgovor na mjere „vlasti“ lažne „države Kosovo (o zabrani kretanja vozila sa registarskim tablicama lažne države u Srbiji, kao i druge neophodne mjere).
6. Proglašenje američkog ambasadora u Srbiji Kristofera Hila za nepoželjnu ličnost (persona non grata) zbog „zasluga“ za vrijeme agresije na SRJ i nedopustivog dugovremenog miješanja u unutrašnje stvari Srbije, kao i pritiska na njene državne organe, protivno Bečkoj konvenciji o diplomatskim odnosima.
7. Stvaranje preduslova za privremeni smještaj Srba sa KiM na prostoru centralne Srbije i Vojvodine, ako to, usled realno mogućeg progona odnosno etničkog čišćenja, bude neophodno.
Kada ćemo jednom shvatiti i prihvatiti zdravorazumsku činjenicu da vlasti SAD, V. Britanije i Njemačke, dugovremeno i postojano, vode neprijateljsku politiku prema Srbiji i srpskom narodu!
Kosovo je dio Srbije! Dogodine u Prizrenu!
