Салаш у малом риту
Ја сам рођен тамо на салашу,
у равници крај малога рита,
љуљали ме таласи Дунава,
миловала војвођанска жита.
Ту се спаја Срем, Банат и Бачка,
ту се грле три срца јуначка,
ту и дете родни салаш воли,
ту се срце са челиком бори.
Нападали на мој салаш вуци,
палили га и Немци и Турци,
убијали зору кад се јави,
мутили те мој Дунаве плави.
Ал’ кренуће свадбе са салаша,
вратиће се ведре летње ноћи,
равница ће процветати наша,
хеј салаши опет ћу вам доћи.