Где си, душо, где си, ‘рано
(Стихови: Бранко Радичевић – Укор; пева: Душица Билкић)
Где си, душо? Где си, ‘рано?
Где си, данче мио?
Где си, сунце огрејано?
Где си досад био?
Та синоћ се теби млада
баш зацело нада’!
Сунце зађе – паде тама,
а ја остах сама!
Ала љубиш, моје лане,
ала грлиш славно!
Грли, љуби, док не сване –
та већ ниси давно!
Већ недеља дана прође
како ми не дође!
Јао, злато, тако т’ Бога,
та како си мога’?!